Η ΜΑΜΑ ΔΕ ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΤΕ

Η ΜΑΜΑ ΔΕ ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΤΕ-
ΕΛ.ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ
Εκδ.Το Ροδακιό
σελ.130
Είναι το τριτο βιβλίο της Ελ.Ζαχαριάδου που διαβάζω μετα την "Προίκα της Αμαλίας"(μυθιστόρημα) και τα "Γλυκα του κουταλιού"(διηγήματα)-τα οποία και μου άρεσαν πολύ.
Αυτό είναι μια νουβέλα,και παρ'ότι δεν διαβάζω συνήθως το είδος,το γεγονός οτι γνωρίζω τη συγγραφέα κι ακόμη περισσότερο τους γονείς της,καθώς το πατρικό της είναι απέναντι από το δικό μας στο Αγρίνιο,με έκανε να το διαβάσω...επιπλέον τα 2 προηγούμενα ήταν μια εγγύηση οτι η αναγνωση θα ηταν ευχαριστη.
Το βιβλίο καταπιάνεται μ'ένα σκληρό θέμα,όχι ευχαριστο,από εκείνα που θέλουμε να μη συζητάμε πολύ.
Ο Πέτρος,περνά πολυομυελιτιδα σε πολύ μικρή ηλικία ως συνέπεια της οποίας θα είναι μερική παραλυσία στα κατω και άνω ακρα,κι αυτό βεβαια σημαδεύει τη ζωή του,όσο και την ζωή της οικογένειάς του.Η ιστορία ξεκινά με το θάνατο του πατέρα του,τον οποίο θανατο πασχίζει να κρατήσει μυστικό απ'όλους ο Πέτρος. Με αδιάκοπα flash back,σκιαγραφείται ο χαρακτήρας του,καθώς και του οικογενειακού του περιβάλλοντος,ώσπου να φτάσουμε στο τέλος του βιβλίου οπότε και εξηγείται το πώς και το γιατί του θανάτου του πατέρα.
Με απλό τρόπο γραφης,χωρις μελοδραματισμούς,παρ'όλο που εύκολα θα μπορούσε να τους έχει,η συγγραφέας προσεγγίζει σαν απλός παρατηρητής,τη ζωή των ατόμων με ιδιαιτερότητες.Τα σχόλιά της και οι περιγραφές της,πολλές φορές,κάνουν τον αναγνώστη να σκεφτεί οτι εκεί καθρεφτίζεται κι ο ίδιος αναφορικά με τον τρόπο που στέκεται απέναντι σε έναν άνθρωπο με αυτου του είδους τις ιδιαιτερότητες.Παράλληλα δείχνει την υποκρισία της κοινωνίας μας,η οποία ενώ επιθυμεί να καυχιέται πως σε τίποτα δεν ξεχωρίζει αυτούς τους ανθρώπους από τους υπόλοιπους αρτιμελείς,την ιδια στιγμή κάνει τα πάντα για να δυσκολέψει τη ζωή τους.
Δεν είναι ένα ευχάριστο βιβλίο(αν και διαβαζεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον),κι αυτό γιατί στις σελίδες του συναντάς εκείνους που επιθυμείς να προσπερνας με μια ένοχη ματιά όταν διασταυρώνεσαι μαζί τους στο δρόμο...
Δεν έχει να προσφέρει λύσεις.
Αλλά είναι γραμμένο με εξαιρετική ευαισθησία και με μια αμεσότητα που δημιουργεί αυτή τη θαυμαστή ,σε μενα πάντα,γεφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στη συγγραφέα και τον αναγνώστη.
Αξίζει πιστεύω της προσοχής σας και του χρόνου που θα διαθέσετε για να το διαβάσετε.Όταν θα το κλείσετε,θα νιώσετε πως έχετε προσεγγίσει περισσότερο την ψυχούλα εκείνων που ζουν τη λιγότερο φωτεινή πλευρά της ζωής.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
βιβλιο με ευαισθητο θεμα...θελει να εισαι σε καλη φαση για να το αντεξεις.

καλη μερα!!
Ο χρήστης Ra Ma είπε…
Ήθελα να σας πω ότι έχω μεγαλώσει με φίλο παραπληγικό (από ατύχημα) και ότι παρ’ όλες τις κοινωνικές αντιξοότητες που αντιμετώπιζε, επέλεξε να δώσει τη μάχη του και σε εμάς να γίνει παράδειγμα και να μας δίνει δύναμη αφού κατάφερε να διασκεδάζει μαζί μας περνώντας τις "δύσκολες πόρτες" των club, να παντρευτεί και να κάνει 2 κουκλάκια και τέλος πριν μερικά χρόνια να τελειώσει την νομική και τώρα να έχει το δικό του γραφείο στο Κολωνάκι. (Και δεν ήταν από πλούσια οικογένεια). Έβλεπα πως μας κοιτούσαν οι άλλοι και ντρέπομαι που το λέω αλλά εγώ ήμουν που αισθανόμουν άβολα στους χώρους που κινούμασταν και όχι αυτός. Διεκδίκησε την φωτεινή πλευρά. Δεν έχουν όμως όλοι την ίδια τύχη.
Cook πότε προλαβαίνεις και τα διαβάζεις? Και οι δυο σας γράφετε όμορφα.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Δεν έχω διαβάσει βιβλίο της , καλή παρουσίασε έκανες όπως πάντα , θα το έχω υπόψιν και με την πρώτη ευκαιρία ...

Να είσαι καλά και να περνάς καλύτερα.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
@mama
ναι ειναι αληθεια οτι αν εχεις ζόρια γενικώς δεν είναι αναγνωσμα να σε χαλαρωσει...ωστοσο αν και πικρο,αν κι ενοιωθα ενα σφιξιμο καθε που διαβαζα τα του Πετρου δεν μπορουσα να αντισταθω στον πειρασμο να καθισω κατω να το τελειωσω...ισως γιατι η γραφή αγγίζει σα χαδι όλα τα δυσκολα του βιβλιου

@Θυμιο
αυτό ακριβώς λεει και το βιβλίο,οτι εξαρταται ο καθενας πώς θα διαχειρειστει την ιδιαιτερότητα του...
όσο για τα βιβλια,τα περισσοτερα διαβαζονται το καλοκαιρι,αλλα και τωρα που δουλευω εχω τουλαχιστον μιαμιση ωρα ελευθερη οποτε...ό,τι προλαβαίνω!

@τρελοφαντασμενη
αν αγορασεις καποιο βιβλιο της ξεκινα από την Προικα της Αμαλιας(εκδ.Πατακη),ενα εξαιρετικο μυθιστορημα

καλημερες σε όλους!
Ο χρήστης mamaloukas είπε…
Καλησπέρα, ωραία παρουσίαση αγαπητή μου Κουκ.
Η Ελένη είναι καλή μου φίλη, εξαιρετική συγγραφέας και ευγενέστατος άνθρωπος. Της εύχομαι καλή επιτυχία για το καινούργιο της βιβλίο το οποίο θα διαβάσω οπωσδήποτε...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
ευχαριστώ αγαπητέ Δημητρη :)
η Ελενη θελησε να μου χαρισει αυτο το βιβλιο της και ειμαι ιδιαιτερα χαρουμενη που εχει και αφιερωση...
ανυπομονώ να φτασει και η σειρά του Μοστρα για αναγνωση!
...σημερα ονειρευομουν ...για ενα μπανακι στη Λευκαδα..
τις καλησπερες μου!
Ο χρήστης tzonakos είπε…
Ισως ενας καλός τρόπος να μας γίνει βίωμα και να αλλάξουμε νοοτροπία, να μην έχουμε ένοχες ματιές απέναντι σε "σημαδεμένα" άτομα, είναι τα βιβλία.
Αν σε κάθε σχεδόν ιστορία υπάρχουν πρωταγωνιστές με ειδικές ανάγκες, τότε θα θυμόμαστε συνέχεια οτι αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν εμάς, είμαστε εμείς.
Μπράβο για την ανάρτηση cook :)
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
ευχαριστώ τζονακο :)
ναι...τα βιβλια...μπορουν και στηνουν σπουδαιες γεφυρες εκει που η επαφη ειναι χαμενη...αρκει να τα διαβαζεις με ανοιχτο μυαλό και προθυμη καρδια...
φιλια :)

Δημοφιλείς αναρτήσεις