ΜΙΑ ΔΥΣΗ...
Μια δύση που ήταν λες προφητική....
Μεσολόγγι...στο λιμάνι
Πηγαίνοντας για Κυπαρισσία, εκεί μας σταμάτησε η είδηση, που έλεγε πως ο δρόμος έκλεισε λόγω φωτιάς
Κι όλα κόκκινα τριγύρω,αλλά,γαλήνια και παραμυθένια...
Αυτή την όμορφη εικόνα κρατώ μέσα μου και σας την στέλνω για να γλυκάνει λίγο η ασχήμια τριγύρω...
για να παρηγορηθούμε για τα ποστ της φωτιάς....
αλλά να μην ξεχαστούμε...
ας μην εφησυχάσουμε...
τίποτα δεν είναι ίδιο....
εμείς γυρνάμε στις ευλογημένες, καθημερινές μας συνήθειες
αλλά κάποιοι άλλοι έχουν γολγοθα μπροστά τους...
Καλό χειμώνα!
(για μένα τώρα τελειωσαν οι διακοπές,μιας και τα σχολεία,και μαζί κι εγώ από βδομάδα αρχίζουμε!)
Σχόλια
καλό σχολείο,
Να κάνεις τους μαθητές σου να αγαπούν τη φύση και το περιβάλον περισσότερο από τους εαυτούς τους.
Γιατί τα ξέρεις καλίτερα από μένα.
αυτό ακριβώς συζητούσαμε τελευταία με μια συνάδελφο...αφού όλα εχουν αφεθεί στη τύχη τους,ας είναι οι ωρες του σχολείου τουλάχιστον, μια ελπίδα για να αλλάξει κάτι στο μέλλον...μόνο που αυτό θα πρέπει να το πιστέψουν πρώτα οι εκπαιδευτικοί...
φθινοπωρινές καλημέρες :)
Βέβαια, δεν θέλω να είμαι άδικη, υπάρχουν και πραγματικοί δάσκαλοι, αλλα είναι όλο και πιο λίγοι.
οτι κάνεις λάθος....μα δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα...οι πλειο ψηφία των εκπαιδευτικών δεν θα έπρεπε να εργάζεται σε σχολείο...η άποψη τους για την παιδεία και το σχολείο ειναι περίου....ίδια με αυτή των δικών μας δασκάλων πριν 40 χρονια και βάλε...αντιμετωπίζουν τον μαθητή ως ένα δοχείο κενό το οποίο πρεπει να παραγεμίσουν γνώσεις ξερές και αχρηστες...περαν αυτού ουδέν...το σχολείο απόλυτα ξεκομμένο από την κοινωνία...τέλος πάντων αυτό ειναι ένα πολύ μεγάλο θέμα...
Καλή αρχή στη δουλίτσα σου και καλό κουράγιο.
σου αντιγράφω το ποστ της Γητεύτρας, που είναι αφιεωρεμόνο εξαιρετικά σε σας τους εκπαιδευτικούς:
Δώσε μου, Κύριε, απλότητα και βάθος.
Κάνε να μην είμαι περίπλοκος,ούτε κοινότυπος
στο καθημερινό μου μάθημα.
Κάνε να υψώνω τα μάτια πάνω από το πληγωμένο μου στήθος μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου.
Ας μη φέρνω μαζί μου στην έδρα τις μικρές μου
υλικές μέριμνες,τις κωμικές λύπες μου.
Κάμε το χέρι μου ελαφρότερο στην τιμωρία
και απαλότερο στο χάδι.
Ας επιπλήττω απρόθυμα για ναμαι βέβαιη πως
τιμωρώ από αγάπη.
Το πλινθόκτιστο σχολειό μου ας είναι καμωμένο από πνεύμα.
Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας γεμίζουν
τη φτωχή του είσοδο,τη γυμνή αίθουσά του.
Η καρδιά μου ας είναι στήλη του,η πιο δυνατή
και η θέληση μου χρυσάφι καθαρότερο απ' τις
κολώνες των πλούσιων σχολείων.
ΓΑΒΡΙΕΛΑ ΜΙΣΤΡΑΛ
ΧΙΛΙΑΝΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ 1946
Μην αναγκάζετε τετράγωνα παιδιά
να περάσουν από στρογγυλές τρύπες.
Γ.ΚΟΡΑΣ
Τα δάκρυα του παιδιού είναι πικρά.
Γλύκανέ τα.
Οι σκέψεις του παιδιού είναι βαθιές.
Καθησύχασέ τις.
Η στεναχώρια του παιδιού είναι οδυνηρή.
Βγάλτην απ' την ψυχή του.
Η καρδιά του παιδιού είναι μαλακή.
ΜΗΝ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙΣ.
ΓΚΛΕΝΚΟΝΕ
Τα σχολειά χτίστε!
...και τα παράθυρα
να' ναι ανοιχτά
για να 'μπει ο ήλιος,
σέρνοντας πίσω του
το φεγγάρι
κι ο δάσκαλος ποιητής
και τα βιβλία
να είναι σαν κρίνα
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Αύριο ανοίγουν τα σχολειά μας...
Αφιερωμένο στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς, με πολλή αγάπη!
Καλή χρονιά και καλή δύναμη!
...μ'αρέσει αυτό το cookitsa...μου θυμίζει cookie...μπισκοτάκι σα να λέμε :)
ναι! είμαι νηπιαγωγός :)
@ange-ta
πανέμορφο,σ'ευχαριστώ...θα το τυπώσω...