Για γερά νεύρα, στομάχια και πηρούνια..

Η αγαπητή cook με ρώτησε τι έγινα και απουσιάζω. Η απάντηση όπως μαντεύετε είναι απλή....χαμένη στο..γράψιμο.
Σήμερα όμως είναι μέρα ξεχωριστή. Βρίσκομαι και πάλι στη πατρίδα! Ναι βεβαίως, δεν μας πτοούν οι βροχές και οι προβλέψεις για ακραία φαινόμενα. Αλίμονο...Ελληνες είμαστε.
Το τι ήρθα να κάνω εδώ θα το μάθετε αύριο στο blog μου http://tsamadou.psichogios.gr/ Στο μεταξύ ειπα να σας δώσω μια συνταγή αλλιώτικη από τις συνηθισμένες. ΠΡΟΣΟΧΗ
ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΨΥΧΕΣ

Όπως βλέπετε πρόκειται για "σαλιγκάρια γιαχνί"
Για να τα μαγειρέψετε χρειάζεστε:
20 περίπου σαλιγκάρια μάλλον μεγάλα, αν βάλετε μικρά Κρητικούς χοχλιούς πχ βάλτε περισσότερα.
3 κρεμμύδια ξερά μέτρια
Μαϊντανος, δυόσμος, σέλινο, ρίγανι
Ντομάτα τριμένη ή pumαro
αλάτι πιπέρι και
λαδάκι φυσικά, από το δικό μας!
Τα σαλιγκάρια τα μαζεύουμε εμείς από τον κήπο, τα αφήνουμε κανένα μήνα σε ένα πλεχτό καλάθι με τροφή μακαρονάκι κοφτό ή αλεύρι. Καλύτερα το μακαρονάκι γιατί το αλεύρι κολλάει μετά. Στο μήνα επάνω έχουν καθαρίσει, κάποιοι λένε ότι αρκούν και τρείς μέρες εγώ δεν το έχω δοκιμάσει.,
Πριν τα μαγειρέψετε είναι η μεγάλη δοκιμασία. Πρέπει να τα καθαρίσετε, εξωτερικά, τρίβοντας χώματα και άλλες βρωμιές με ένα μαχαιράκι, μετά βγάζετε τη πέτσα που έχουν κάνει για να κλειστούν μέσα και μετά σαν καλοί βάρβαροι, σπάτε λίγο το πίσω μέρος του κελύφους εκεί που είναι η κορυφή και βγάζετε τις τυχόν ακαθαρσίες, θα δείτε κάτι σαν μικρό αντεράκι. Κάποιες νοικοκυρές δεν το κάνουν αυτό, εγώ προτιμώ να το κάνω.
Στη συνέχεια τα πλένετε άπειρα νερά μέχρι να φύγουν σάλια κλπ. Αυτό που πρέπει να έχετε υπ΄΄οψει σας είναι ότι σε όλη τη διαδικασία τα δυστυχή τα σαλιγκάρια είναι ζωντανά. Για αυτό είπα, θέλει γερά νεύρα η υπόθεση. Θα το καταλάβετε πως είναι ζωντανά γιατί θα σαλεύουν, αν έχουν ψοφήσει βρωμάνε φοβερά. Αφού τα πλύνετε τα βάζετε με κρύο νερό στη φωτιά να βράσουν, όταν πάρουν μια βράση χύνετε το νερό,( θα έχει σάλια και θα είναι κιτρινοπράσινο) αν θέλετε τα ξαναβράζετε άλλη μια, δεν είναι όμως απαραίτητο. Τσιγαρίζετε το κρεμμύδι στο λαδάκι , ρίχνετε και τα σαλιγκάρια που θα έχετε ξαναξεπλύνει μετά το βράσιμο, προσθέτετε τα μυρωδικά και τη ντομάτα, αλάτι και πιπέρι και αυτό είναι όλο. Περιμένετε να δέσει η σάλτσα και καλή όρεξη για όσους τα τρώνε. Εγώ δεν τρελαίνομαι, μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτά τα μαγειρεύω όμως για τον Κίμωνα που τρελλένεται. Λένε πως είναι πολύ ωφέλιμα, θυμάμαι πως είχα διαβάσει στο Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλλι πως ο Γιάννης ο γιατρός τάιζε την κόρη του στη Κατοχή σαλιγκάρια για να πρωτεϊνες και άλατα. ΄Οποιος ξέρει κάτι σχετικό ας μας το πει.
Σημ. Βιάστηκα να το κατεβάσω για να βγάλω τη φωτογραφία και η σάλτσα θέλει λίγο δέσιμο ακόμη. Συγνώμη.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ελένη!
Τι ωραία εκπληξη κι αυτή...εφτιαξα τον εσπρέσσο μου και στρωθηκα εδώ..ωρα για κανένα μαγειρικό ποστ σκέφτηκα και...τσουπ...τα σαλιγκάρια σου :)
δεν τα εχω φαει ποτέ,σιχαίνομαι την όλη διαδικασία...μπρρρ..όσο και την ιδέα οτι θα τα καταπιώ :)
το ποστ σου όμως έχει συλλεκτική αξία,νομίζω πως όλο και πιο σπάνια μαγειρεύονται πλεον απο τις νέες μαγείρισες :)
ΥΓ¨:οι τρελλοτουρίστες τίμησαν τη συνταγή σου με το πετιμέζι :)
αν χρειαζεσαι βοήθεια με τη φωτο πες...
να μας φιλήσεις την πατριδα!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
και φυσικά είμαι πολύ περίεγη για το τι ετοιμάζεις ...!
Ο χρήστης Ra Ma είπε…
Είμαι φανατικός αναγνώστης βιβλίων τρόμου με αγαπημένα τη σειρά «Κόλαση» των εκδόσεων «Οξύ».

Ελένη, η περιγραφή σου είναι εφάμιλλη των Graham Masterton, Brian Lumley, Bentley Little και Clive Barker. Α π ό λ α υ σ η! Πράγματι συλλεκτικό κομμάτι!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
απόλυτα σωστός radio Marconi!
ειναι αυτό το κάτι...ακόμη και μια απλή συνταγή μεταμορφώνεται όταν έχεις τη φλέβα...απόλαυσα κι εγω τη συνταγή όπως και την προηγούμενη για το πετιμεζι...
κι άλλες...κι άλλλες...τι αλλο καλό θα φτιάξεις εκεί στην πατρίδα,ή θα φυγετε σύντομα;
Ο χρήστης ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε…
Ωχ, δεν αντέχω να τα ρίξω ζωντανά στο νρό που βράζει... κι' εκείνη η μυρωδιά της σάρκας της ζεματισμένης..
΄Ασε...

Καλή εβδομάδα!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ο χρήστης EKT είπε…
@radio marconi,
Θα πρέπει να σε γνωρίσω με τον αδερφό μου που έχει ανάλογα γούστα. Ίσως και να ευθύνομαι εγώ για αυτό,γιατί όταν ήταν μικρός (γύρω στα 6-8,) εγώ, κατά 8 χρόνια μεγαλύτερη,απολάμβανα να του διηγούμαι τα βράδια αυτοσχέδιες ιστορίες τρόμου φροντίζοντας φυσικά να τις διακόπτω στο πιο κρίσιμο σημείο. ΄Ετσι κρατούσα αμείωτο το ενδιαφέρον του μοναδικού ακροατή και θαυμαστή των έργων μου και παράλληλα τον είχα πειθήνιο όργανο μου. Ευτυχώς δεν διαβάζει αυτό blog..
Ο χρήστης kiki είπε…
Να ένα φαγητό που δεν πρόκειται να φάω ΠΟΤΕ!!!
Ο χρήστης Ra Ma είπε…
χα,χα,χα, Ελένη βρίσκω πολύ εμπνευσμένο τον χειρισμό του μικρού αδελφού σου! Σκέφτομαι καμιά φορά ότι όταν τα παιδιά μου μεγαλώσουν λίγο θα πρέπει να εξαφανίσω τα βιβλία τρόμου από την βιβλιοθήκη μόνο και μόνο από το εξώφυλλό τους! Η περιγραφή σου ήταν με τόσο απλά λόγια και παράλληλα τόσο ...βίαιη, αλήθεια μου άρεσε. Το αστείο ήταν ότι μετά το post σου, είδα το HOSTEL του Quentin Tarantino σε ένα κρετσέντο παράνοιας, βίας και αίματος, μετά κοιμήθηκα...

Με κρατάς σε αγωνία διότι ακόμη να δω κάποιο νέο στο blog σου.
Σε χαιρετώ.
(kollas που έγινε Marconis)

Δημοφιλείς αναρτήσεις