Με ελπίδα...

Είπα ....ένα λεπτό,....περαστική θα είμαι από εδώ....αλλά τελικά κόλλησα, ως συνήθως...

Ακούω παράλληλα στην τηλεόραση τις προσφορές για την Ελπίδα και ειναι τόσο συγκινητικό όταν βλέπεις τόσους ανθρώπους να προσφέρουν και να εργάζονται για ένα κοινό σκοπό....και παρ'όλο που οι ιστορίες των παιδιών με καρκίνο που ακούγονται στην εκπομπή, μου σφίγγουν την καρδιά και μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια,η ελπίδα είναι πάντα εκεί μέσα στα μάτια τους,στην απλότητα της σκέψης τους,στο φωτεινό σοφό χαμόγελό τους,και κυρίως η ελπίδα είναι εδώ όταν οι μεγάλοι αφήνουν μια μικρή χαραμάδα στην καρδιά τους να πλημμυρίσει με την ελπιδα της αγάπης που εκφράζεται με προσφορά....τι καλά κάθε μέρα να είχαμε την ελπίδα...για ένα βήμα πιο κοντά στην αγάπη...