ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ;
ΠΕΤΑΕΙ ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ
Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη
εκδ.Ψυχογιός
σελ.319
Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω γραμμένο απο την Ιουστίνη,αγαπημένη φίλη στη μπλογκογειτονιά.
Εντελώς διαφορετικό από τα Ψηλά Τακούνια,μα το ίδιο ευαίσθητο στον τρόπο που προσεγγίζει η συγγραφέας τους ήρωές της.Τους αγγίζει με αβρότητα,πραγματικοί καλεσμένοι,αγαπημένοι,που δε θέλει με τίποτα να τους κακοκαρδίσει...αυτή ήταν η αίσθηση μου όταν τελείωσα την αναγνωση του βιβλίου.
Ο παπα Κωστάγγελος,μέσα από συχνά φλας μπακ που εμπλέκονται στο παρόν,παρουσιάζει την πολυπληθή οικογένειά του και μαζί το δικό του ταξίδι στα επίγεια,πριν ο ίδιος αναχωρήσει για εκείνο το ταξίδι,το βεβαιο για τον καθένα,όπου επιτέλους δίνεται η απάντηση στην ερώτηση "πετάει,πετάει το συννεφο;"
Ανάλαφρο,συγκινητικό ορισμένες στιγμές,με ήρωες λαμπερούς μα τόσο ανθρώπινους και καθημερινούς,με εικόνες της αγαπημένης Λευκάδας(πατριδα της Ιουστίνης)....
Ο παπα-Κωστάγγελος κι εγώ γνωριστήκαμε ένα "απόβροχο με λουκουμάδες",μετά με πήρε και με ταξίδεψε σε χειμώνες και καλοκαίρια άλλων χρόνων,ωσπου τέλος αποχαιρετιστήκαμε μια φωτεινή Σεπτεμβριάτικη μέρα...από ψηλά εκείνος,"πάνω σ'ένα λευκό πουπουλένιο σύννεφο"...
Ενα βιβλίο γλυκό...σαν τη συγγραφέα του...
...την Ιουστίνη,πέρα στο φθινοπωρινο Μόντρεαλ.
Σχόλια
Τα ΄δάκρυά μου είναι γλυκά απο τη συγκίνηση, γιατί μπήκες στα φυλλοκάρδια μου με τον πιο απαλό τρόπο.
Ναί, αυτή είναι η οικογενειακή μου ιστορία, η αληθινή ιστορία του παππού μου που την άφησε σε απομνημονεύματα να τη γράψω εγώ μια μέρα σε βιβλίο μια και ήμουν καλή στις εκθέσεις.
Τίμησα εκείνη την υπόσχεση το 2003, παγιδευμένη όπως λές απο την αληθινότητα των προσώπων.
Ομως, ο παπα-Κωστάγγελος και η ιστορία του ήταν ακριβώς έτσι χωρίς καμιά παρέκκλιση απο την πραγματικότητα. Κι έτσι΄αναχώρησε μια μέρα πλήρης ημερών, αφήνοντάς μας την παρακαταθήκη της υπέροχης ζωής του.
Μου έφτιαξες τη μέρα. Θα αναρτήσω τη ματιά σου γιατί με αφήνεις άφωνη με τη βαθειά κρίση σου.
Φιλιά απο το Μόντρεαλ, όπου γράφω το καινούριο μυθιστόρημα.
Κι αγκαλιές γλυκές!!!
Σε ευχαριστώ
Την Ιουστίνη και τα βιβλία της δε την ξέρω,αλλά από αυτά που γράφεις φαίνονται ενδιαφέροντα.Στις προσεχείς αγορές θα την έχω υπ΄όψη μου(κρατώ μια μεγάλη λίστα για αγορές).
"Της τύχης το μαχαίρι" είναι καινούριο μυθιστόρημα της Κακούρη;Την αγαπώ αυτή τη συγγραφέα,έχω διαβάσει τα προηγούμενα έργα της.Μου αρέσουν γιατί μέσα απ΄αυτά γνωρίζεις αλλοτινές εποχές.
παρόλα αυτά το παραπάνω βιβλίο θα το πάρω για δύο λόγους:
α) γιατί η ανάρτησ'η σου μου κίνησε την περιέργεια.. και
β) γιατί τις αληθινές ιστορίες , δεν τις αφήνω ποτέ να μου ξεφύγουν!!!
καλημέρα!!
Γράφεις ότι το βιβλίο είναι γλυκό όπως η συγγραφέας του αλλά και η κριτική σου, γλυκύτατη κι αυτή! Πώς να μη θέλει κανείς να το διαβάσει;
Εμένα πρόσφατα με πήγε στη Κούβα και συνάντησα τη bonita Ιουστίνη!
Πολλές καλημέρες!!!
Θα το βάλω στα προσεχώς!! Κι έψαχνα ένα βιβλιαράκι να ταιριάζει με το φθινόπωρο!!
Φιλιά πολλά
Τρελοτουρίστρια
Αλλά υπάρχουν πείνες και πείνες...
Σήμερα άλλη χορταίνεις!!!
Ευαίσθητη η προσέγγισή σου :))))
συμβαινει κάποιες φορές...είναι μυστήριο και μαγικό...τόσο υπεροχο να μπαινεις στη καρδούλα κάποιου...όταν έγραψα το ποστ δεν ειχα ιδέα οτι επρόκειτο για μια τοσο οικογενειακη ιστορία...ο παππούς από το σύννεφο του θα χαμογελά ολο χαρά και περηφάνια...η εγγονη του τα καταφερε και με το παραπανω...φιλια γλυκά
(καλή δύναμη με το καινούριο βιβλίο)
@ελενη
το ββιλιο της Κακουρη που διαβαζω τώρα ειναι πιο παλιό απο τα Πριμαρολια...ειναι επισης μια απο τις αγαπημενες δικες μου συγγραφεις
@ζαχαρούλα-crazy tourist
θα σας αρεσει πιστεύω...είναι πολυ ευχαριστο,η προσωπικοτητα δε του κεντρικού ήρωα ελκει ιδιαιτερως
@ασπα,Mrs. smith και Μαρακι
ευχαριστώ...όταν τελειωνω ενα βιβλίο γραφω αμεσως μετα την αναρτηση...τοτε που το συναισθημα που μου αφήνει είναι εντονο, στην ουσια αυτο και καθοριζει τη σχεση μου με το βιβλιο
@γεια σου Μαρκονακι
στην Κουβα δεν έφτασα ακομη :)