ΑΓΑΠΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ..

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ-

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ

Εκδ.Ψυχογιός

σελ.452










[Κατεβαίνω κάθε απόβραδο στο ίδιο απόμερο βραχάκι και αγναντεύω τον χρυσοπόρφυρο ορίζοντα,ξεκουκίζοντας το κομπολόι του.Έτσι όπως έκανε και εκείνος όλη του τη ζωή.Ξέρω πως δεν πρόκειται να δω ποτέ ξανά το πανί της μικρης του βάρκας να διαγράφεται μέσα στο δίσκο του ήλιου που δύει απαλά σαν φιλί ερωτευμένου,οπως δεν θα δω ποτέ ξανά εκείνο το χαμόγελο,γεμάτο αλμύρα και ευτυχισμένο στοχασμό,καθώς παρέβαλε τη βάρκα του στον μικρό μώλο με τόση χάρη και τρυφερότητα,όση του χρειαζόταν κάθε φορά που θυμόταν μια γυναίκα,από τις αμέτρητες που γνώρισε στη ζωή του,και ήθελε να την περιγράψει....]

Έτσι αρχίζει η ιστορία,φέρνοντας στα μάτια μου μια αγαπημένη θαλασσινή εικόνα,και αυτή είναι η εισαγωγή για τον βασικό χαρακτήρα του βιβλίου,τον Λένη,έναν ξανθό γίγαντα καπετάνιο,που έχει τη μορφή αγγέλου.

Στο πρώτο κεφάλαιο τον βρίσκουμε στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη,να μένει ορφανός στα έξι του χρόνια και να μεγαλώνει με τον παππού και τη γιαγιά,ενώ λίγο πριν τη μικρασιατική καταστροφή,εκεί γύρω στα 18,να αναλαμβάνει τα ηνία στη ψαρόβαρκα του παππού του και παράλληλα να γίνεται άντρας,γνωρίζοντας τον έρωτα στην αγκαλιά της πανέμορφης και πλούσιας Μαγδαληνής...τα δύο αυτά θα σημαδέψουν για πάντα τη ζωή του...η θάλασσα θα τον πάρει μακριά από ό,τι αγαπά και η Μαγδαληνή θα σφραγίσει αμετάκλητα τη ζωή του...

Εικοσι πέντε χρόνια μετά τον συναντάμε καπετάνιο σε ανοικτές θάλασσες,να αντιμετωπίζει τυφώνες αλλά και θύμησες από τον ξεριζωμό της Σμύρνης [...φαντάσματα της σκόρπιας ζωής του...] μαζί με ό,τι πικρές ενοχές φέρνουν μπροστά του...έτσι λεηλατεί τη ζωή του,προκειμένου να καλύψει το κενό που τίποτα δεν μπορεί να το γεμίσει(παρά ίσως η εξαφανισμένη Μαγδαληνή σκέφτεται ο αναγνώστης)

Οι φουρτούνες των ανοιχτών θαλασσών όμως δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα θα αντιμετωπίσει από τη στιγμή που θα αναγκαστεί να αφήσει τη θάλασσα και να γίνει στεριανός.Έρχεται αντιμέτωπος με ότι φαντάσματα προσπάθησε να ξορκίσει,αλλά αξιωνεται,παρά τις φουρτουνες της ζωής του,το τελευταίο του ταξίδι να είναι μπουνάτσα...

Ο συγγραφέας πλάθει,μετά την Αθηνά,που πολύ αγάπησα,έναν ακόμη εξαιρετικά γοητευτικό και προικισμένο ηρωα,ο οποίος παρ'ότι δέσμιος πολλών παθών,φαίνεται οτι τελικά κατέχει κάτι πολύ σημαντικό,ένα πλούσιο απόθεμα τρυφερών συναισθημάτων,τα οποία και γενναιόδωρα μοιράζεται κυρίως με τις κατά καιρούς γυναίκες της ζωης του...διαχυτη η αίσθηση αυτή σε όλο το βιβλίο.

Γενικά είναι ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα(παρ'οτι κάποιες φορές οι διηγήσεις του Λένη για το παρελθόν με κούρασαν),δεν με συνεπήρε όσο η Αθηνά,ωστόσο το πολύ συγκινητικό φινάλε του,μ'έκανε να ψάχνω για...χαρτομάντηλα την ώρα του πρωινού καφέ μου...

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από τα αγαπημένα μου στο βιβλίο

[...Αχ Ψυχή μου!

Πώς μπορείς να υφάνεις όλα αυτά τα άπειρα αστέρια σε έναν και μοναδικό μανδύα που να είναι ο Έρωτάς σου...;

Πώς μπορείς να μαζέψεις μέσα σε μια χούφτα την άπειρη βροχή της Ευτυχίας που στάλαξε στο Είναι σου για κάποιες στιγμές,που μέτρησαν αιώνες...;

Πού να βρεις λόγια να τραγουδήσεις τα τραγούδια που είπε η ψυχή σου,τραγούδια λατρείας,πόνου,θλίψης,απελπισίας,μοναξιάς...;

Πώς να περιγράψεις το άσπιλο χιόνι της νιότης,που έλιωσε στα χέρια σου και έγινε ποταμός...Ένας απέραντος ωκεανός...;

Πού θα βρεις τους στίχους που θα είχαν την αρμονία του δικού σου έρωτα...;

...........................................

...Αχ Ψυχή μου!

Κάπου εκεί,στα βάθη του αχανούς σύμπαντος,κάπου εκεί υπάρχει-να είσαι σίγουρος-ο αστερισμός μας,υπάρχει καταγεγραμμένη η Αγάπη μας με φωτιά κι ατσάλι.

Τίποτα δεν χάνεται και τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο.

Δεν ερχομαστε τυχαία σε τούτο τον κόσμο.

Φτάνουμε από το μακρινό Χθες για να γεμίσουμε τις σελίδες του βιβλίου της Ζωής,αυτό που κρατάει ο Θεός στα χέρια Του,με την μία και μοναδική μας Αγάπη.....

.............................................

....Το σημαντικό στην Αγάπη δεν είναι αυτό που νομίζεις πως κατέκτησες,αλλά αυτό που πραγματικά υπάρχει στην καρδιά σου,σαν στέρεος και ακλόνητος βράχος,πάνω στον οποίο κρατιέσαι σε κάθε φουρτούνα και αναποδιά...]