Blog Action Day...16 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής - Τα υποσιτισμένα παιδιά ζητούν την προσοχή μας!
Σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα,(απ'οπου η παραπάνω φωτο,σχετικό event και η πληροφορία),για εκατομμύρια παιδιά η ζωή τελειώνει στα πέντε.....
Έκανε το γύρο του κόσμου και όταν το πρωτο έλαβα με συγκλονισε με την αντίθεση των εικονων του...
Ο υποσιτισμός αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα: 9 παιδιά κάθε λεπτό, 17.000 παιδιά την ημέρα, 5.000.000 παιδιά το χρόνο πεθαίνουν από υποσιτισμό στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Κι αν αυτά μοιάζουν λόγια,οι παρακατω φωτο,απο μειλ που μου έστειλε μια φίλη, έχουν την ουσία....
Έκανε το γύρο του κόσμου και όταν το πρωτο έλαβα με συγκλονισε με την αντίθεση των εικονων του...
Σήμερα οι απανταχού μπλογκερς μιλούν για τη φτωχεια,όπως έκαναν πέρσι με το περιβάλλον
Σήμερα δεν μαγειρεύουμε...
...μα το άδειο πιάτο ας το γεμίσουμε με μια από καρδιάς ευχή...
...που μεταφράζεται σε ενεργεια...
όλοι έχουμε τον τρόπο να βοηθήσουμε καπως...κάποιους....
...αν επιλέξουμε ως στάση το "εγώ τίποτα δε μπορώ να κανω,αλλοι πρέπει να πάνε πρώτοι μπροστά",εχουμε βάλει κι εμεις το λιθαράκι μας χτίζοντας τη δυστυχία τόσων ανθρώπων....
Σχόλια
Πέρα από τις εικόνες τα σχόλιά σου είναι που δίνουν τον τόνο! πολύ καλό :)
σ'ευχαριστώ πολύ :)
@αχτιδα μου
τουλαχιστον εμεις να κάνουμε αυτο που μπορούμε,γιατι συνηθως ούτε αυτο δε γίνεται με τη δικαιολογία οτι εμεις είμαστε οι... αδυναμοι κρικοι...
εικόνες σφάχτης.....
Εξαιρετική ανάρτηση, και φυσικά πρέπει να κάνουμε πράξεις, όχι μόνο λόγια στα μπλόγκς.
Καλό σου απόγευμα.
ποιός τάχα θα ξυπνήσει
κοιμάται κι ονειρεύεται
η χορτασμένη δύση
ντροπή για τον πολιτισμό
ντροπή στην εποχή μας
φαίνεται έγινε σκληρη
ακόμη κι η ψυχή μας
Σοκάρει και αφυπνίζει !!
Την θεωρία λοιπόν ο καθένας ατομικά και όλοι ομαδικά , ας την μετατρέψουμε σε πράξη , με όποιον τρόπο μπορούμε, από όπου είμαστε, σε όποιον έχει ανάγκη για βοήθεια!!
Ένα μικρό χέρι βοηθείας ο καθένας να δώσουμε!!
Αλλά ακούμε και τόσα , για χρήματα που δεν δίνονται ποτέ, για φάρμακα που χαλάνε σε αποθήκες, για ρούχα που δεν φτάνουν στον προορισμό τους
και μετά αναρωτιέμαι τι σόι "άνθρωποι" είμαστε , όταν και τον πόνο τον εκμεταλλευόμαστε????
Μια ταπεινή καλημέρα !!