Τα περσυνά «sweet movies» μου


Επανέρχομαι στο σινεμά. Κοιτάζοντας τώρα από κάποια χρονική απόσταση τις περσυνές ταινίες. Η αξιολόγηση μου εμπεριέχει το υποκειμενικό και μόνο στοιχείο. Μη σας παραμυθιάζουν οι ειδικοί και οι αυθεντίες με αναλύσεις! Μια ταινία σε άγγιξε ή δεν σε άγγιξε. Βγήκες με ένα αίσθημα ψυχικής πληρότητας από την αίθουσα ή δεν βγήκες. Τη σκέφτηκες ή δεν τη σκέφτηκες και την επόμενη μέρα. Απλά πράγματα.Πρώτο λοιπόν που μου έρχεται στη μνήμη τώρα είναι το «Προσοχή Πόθος!» του Άνγκ Λι. Ένα δύσκολο θέμα: η παράφορη σχέση μιας φοιτήτριας της αντίστασης με τον αξιωματικό κατακτητή, που ο σκηνοθέτης το διεκπεραιώνει με αριστουργηματικό τρόπο μέσα σε μια θαυμάσια ατμόσφαιρα εποχής. Θυμάμαι και το «4 μήνες, 3 βδομάδες και 2 μέρες» του Κριστιάν Μουνγκίου. Ένα έργο γροθιά στο στομάχι! Η ανατριχιαστική έκτρωση με τα παρελκόμενα, μιας κοπέλας στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου. Και με πόσο απλό και λιτό τρόπο χειρίζεται ο σκηνοθέτης το θέμα! Είμαι άντρας και συγκλονίστηκα. Σκέφτομαι τις γυναίκες και τις νέες κοπέλες που έτυχε να το δουν! Η «Άκρη του Ουρανού» του Φατίχ Ακίμ υπερπήδησε με αριστοτεχνικό τρόπο εθνικά σύνορα και φυλές, χαρίζοντας μας τρυφερότητα και αγάπη. Η σκηνή του θρήνου της Χάνα Σιγκούλα, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, για τη χαμένη της κόρη, νομίζω ότι περνάει στο Πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου. Άσε εκείνο το «Ταξίδι στην Άγρια Φύση» του Σον Πεν. Με εκείνη την πραγματική ιστορία ενός νεαρού που εγκαταλείπει όλα του τα υπάρχοντα και πάει να ζήσει στην Αλάσκα συναντώντας στη διαδρομή του την αγάπη, την άδολη και ανθρώπινη αγάπη με κορυφαία στιγμή: τη σκηνή με τον μοναχικό γέροντα.
Άφησα τελευταία την ταινία του Ρόϊ Άντερσον : «Εσείς οι ζωντανοί!», από την οποία είναι και η φωτογραφία στην κορυφή του κειμένου. Ο τίτλος, όπως γράφει στην αρχή, είναι από ένα συγκλονιστικό ποίημα του Γκαίτε που εγώ αγνοούσα: Χαρείτε εσείς οι ζωντανοί / πριν το κρύο κύμα της Λήθης / γλείψει το πόδι σας. Πρόκειται για ένα εικαστικό αριστούργημα. Κάθε σκηνή και ζωγραφικός πίνακας. Πριν από 6 χρόνια ο σουηδός αυτός μας είχε ξαναδώσει τα «Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο». Είναι ένα κινηματογραφικό στυλ που δεν μοιάζει με κανένα άλλο!
Αυτά είναι τα έργα που εγώ ξεχώρισα από όσα είδα. Θα χαιρόμουν τα σχόλια σας όχι μόνο για αυτά αλλά και για άλλα που σας συγκίνησαν.

Σχόλια

Ο χρήστης Phivos Nicolaides είπε…
Όλα ωραία.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
...δεν έχω δει κανένα!...η σχέση μου με το σινεμά είναι ανύπαρκτη εδω και χρόνια...θα τα δω όμως σε dvd!
Ο χρήστης heart n soul είπε…
με κάνατε να θέλω να τα δω όλα:) μπάινουν σε λίστα!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Να τα δειτε αν έχετε χρόνο. Όλα τους -εκτός από το σουηδικό που έχει κάποιους συντελεστές δυσκολίας- είναι έργα ανθρώπινα, σου μεταδίδουν υψηλά συναισθήματα. Όχι σαν αυτά τα θορυβώδη της βίας και του τι θα γίνει παρακάτω, που στην έξοδο του σινεμά τα έχεις κιόλας ξεχάσει!!!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
εμενα μια ταινια που με συγκινησε ηταν 'τα παιδια της χορωδιας'...
καλο σας σαββατοκυριακο!!!
Ο χρήστης πουαντερι είπε…
Εγω εχω χρονια να παω σινεμα γιατι; μια τα παιδια, μια το οτι δεν κανουν διάλειμμα πια και εγω ειμαι μανιωδης καπνηστρια, μια το εισιτηριο που εχει φτασει στα υψη....
ετσι βολευομαι στον καναπε μου με το καφεδακι μου τα τσιγαρακια μου και τα 20ευρω στην τσεπη μου και βλεπω τις ταινιες σε dvd ή αν δεν εχω δει καποια απο αυτες που βαζει αργα η ΝΕΤ και το star.
Είπαμε ομως οτι βολευόμαστε και με λιγα το ιδιο καλά....
Ο χρήστης ange-ta είπε…
Α, πολύ ωραία, βρήκα έργα να δω. Επιτέλους!!!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
@mama
καλως την...καλώς την :)
Ο χρήστης betty είπε…
Γειά σας! Με κάπως ανώμαλη προσγείωση, παρ'όλ'αυτά, έφτασα κι εγώ σπίτι μου για να ξεχειμωνιάσουμε...
Για ενημερώστε με, ο προσυπογράφων είναι ο Δημήτρης που γνωρίσαμε το καλοκαίρι ή μπέρδεψα πάλι πρόσωπα κι ονόματα;!!
Kαλώστον με τα ωραία σου να μας ενημερώσεις τι ν'αποφεύγουμε στον σινεμά. Συμφωνώ απολύτως και για το σουηδικό που δε μου ταιριάζει καθόλου, σε αντίθεση με τον γαλλικό...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
επιτελους αδερφούλα!!!
ο Δημητρης που γνωρισες είναι...:)
Ο χρήστης heart n soul είπε…
welcome back betty!:)
Ο χρήστης EKT είπε…
Oι αναλύσεις σου, Δημήτρη, είναι καταπληκτικές, όπως κάθε τι που γράφεις άλλως τε. Δεν έχω δει δυστυχώς, μόνο σκηνές από την ΅΄Ακρη του Ουρανού΅και την έχω στα υπόψη. Τα΅τραγούδια από το δεύτερο όροφο΅τα είχε κάποτε δείξει η τηλεόραση και δε μου άρεσε παρόλο ότι είμαι οπαδός της σκανδιναυικής σχολής, το συγκεκριμένο με άφησε αδίαφορη. ΄Ισως να έφταιγε η μικρή και σκοτεινή οθόνη, ίσως και να νύσταζα. Μάλλον το τελευταίο.
EKT Ελένη
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Γειά σου betty -ναι εγώ είμαι- ας είναι καλά η αδερφή σου που και την πόρτα μου άνοιξε και τεχνικά με υποστήριξε να μπω στο φιλόξενο blog σας! Εδώ σε αυτή την "αυλή των θαυμάτων" που ανταλλάσσουν οι γείτονες ευχές και απόψεις για φαγητά και διάφορα άλλα που νοστιμίζουν τη ζωή μας. Και τι ωραίοι και ευγενέστατοι γείτονες και γειτόνισες!!!!

Γειά σου ΕΚΤ να είσαι καλά με γερό και δημιουργικό χεράκι!

Δημοφιλείς αναρτήσεις