Προδοσία από μετάξι...
ΜΕΤΑΞΕΝΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ-
ΟΥΖΜΑ ΑΣΛΑΜ ΚΑΝ
Εκδ.Ψυχογιός-σελ.413
Μια 20χρονη κόρη πλουσίων υφαντουργών μεταξιού του Πακιστάν,γνωρίζει κι ερωτεύεται τον γιο ενός γιατρού που σπουδάζει στις ΗΠΑ,όταν αυτός επιστρέφει στην πατρίδα του με αφορμή τον θάνατο του πατέρα του.
Κι εγώ, αγοράζοντας το βιβλίο πίστευα οτι πιθανότατα θα διάβαζα μια δακρύβρεχτη ιστορία αγάπης(δε με χαλούσε καθόλου,σκεφτόμουν, αρκεί να είχε happy end...)
Τελικά η ανάγνωσή του ήταν πολύ περισσότερο από αυτό.
Η ιστορία των 2 νέων είναι περισσότερο το πρόσχημα,προκειμένου να προβάλλει η συγγραφέας τον τρόπο ζωής και σκέψης των ανθρώπων της χώρας της,το Πακιστάν.Παράλληλα να μιλήσει για το αλληλοφάγωμα των διαφόρων φυλών που συνυπάρχουν στο Πακιστάν,των οποίων η διαμάχη μοιάζει αξεπέραστο εμπόδιο,καθορίζοντας κατά πολύ το πώς εξελίσσεται η πολιτική κατάσταση σε συνδυασμό πάντα με το παιχνίδι που παίζουν οι μεγάλες δυνάμεις εις βάρος των μικρών...
Διάσπαρτο από αντίθετες εικόνες το βιβλίο.Απο τη μια η γαλήνη και η μαγεία μιας απέραντης θάλασσας,στολισμένη με κοχύλια...η ομορφιά της ζωής που δημιουργεί, στο κτήμα με τους μεταξοσκώληκες,...κι από την άλλη η ζοφερή πραγματικότητα των φατριών,των απαγωγών,της βρωμιάς,της έλλειψης οποιασδήποτε μέριμνας προς τους πολίτες,εκεί που το ρουσφέτι ζει και βασιλεύει,μα πάνω απ'όλα η θλιβερή θέση της γυναίκας μέσα σε ολ'αυτά,η γυναίκα που δεν ορίζει τίποτα στη ζωή της,κάποιες φορές ούτε τις σκέψεις της,κι ο μόνος τρόπος για να βγει έξω,στον κόσμο, φαίνεται να μην είναι παρά ο γάμος-μια άλλου είδους φυλακή,στην ουσία.
Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές αποτελούν το θέμα του βιβλίου.Μεταφέρονται δε στον αναγνώστη με τέτοιο τρόπο,που κάθε σελίδα μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής,όπου τον ρόλο των χρωμάτων παίζουν τα αντίθετα συναισθήματα,καθώς η ομορφιά εναλλάσσεται με την ασχήμια,απροσδόκητα...σαν την ταχύτητα με την οποία το κουμπί μιας φωτογραφικής μηχανής αιχμαλωτίζει τις εικόνες.
Αν τελικά κάποιος πιστεύει οτι η γυναίκα έχει κατακτήσει την ισότητα,ας το διαβάσει.....
ΟΥΖΜΑ ΑΣΛΑΜ ΚΑΝ
Εκδ.Ψυχογιός-σελ.413
Μια 20χρονη κόρη πλουσίων υφαντουργών μεταξιού του Πακιστάν,γνωρίζει κι ερωτεύεται τον γιο ενός γιατρού που σπουδάζει στις ΗΠΑ,όταν αυτός επιστρέφει στην πατρίδα του με αφορμή τον θάνατο του πατέρα του.
Κι εγώ, αγοράζοντας το βιβλίο πίστευα οτι πιθανότατα θα διάβαζα μια δακρύβρεχτη ιστορία αγάπης(δε με χαλούσε καθόλου,σκεφτόμουν, αρκεί να είχε happy end...)
Τελικά η ανάγνωσή του ήταν πολύ περισσότερο από αυτό.
Η ιστορία των 2 νέων είναι περισσότερο το πρόσχημα,προκειμένου να προβάλλει η συγγραφέας τον τρόπο ζωής και σκέψης των ανθρώπων της χώρας της,το Πακιστάν.Παράλληλα να μιλήσει για το αλληλοφάγωμα των διαφόρων φυλών που συνυπάρχουν στο Πακιστάν,των οποίων η διαμάχη μοιάζει αξεπέραστο εμπόδιο,καθορίζοντας κατά πολύ το πώς εξελίσσεται η πολιτική κατάσταση σε συνδυασμό πάντα με το παιχνίδι που παίζουν οι μεγάλες δυνάμεις εις βάρος των μικρών...
Διάσπαρτο από αντίθετες εικόνες το βιβλίο.Απο τη μια η γαλήνη και η μαγεία μιας απέραντης θάλασσας,στολισμένη με κοχύλια...η ομορφιά της ζωής που δημιουργεί, στο κτήμα με τους μεταξοσκώληκες,...κι από την άλλη η ζοφερή πραγματικότητα των φατριών,των απαγωγών,της βρωμιάς,της έλλειψης οποιασδήποτε μέριμνας προς τους πολίτες,εκεί που το ρουσφέτι ζει και βασιλεύει,μα πάνω απ'όλα η θλιβερή θέση της γυναίκας μέσα σε ολ'αυτά,η γυναίκα που δεν ορίζει τίποτα στη ζωή της,κάποιες φορές ούτε τις σκέψεις της,κι ο μόνος τρόπος για να βγει έξω,στον κόσμο, φαίνεται να μην είναι παρά ο γάμος-μια άλλου είδους φυλακή,στην ουσία.
Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές αποτελούν το θέμα του βιβλίου.Μεταφέρονται δε στον αναγνώστη με τέτοιο τρόπο,που κάθε σελίδα μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής,όπου τον ρόλο των χρωμάτων παίζουν τα αντίθετα συναισθήματα,καθώς η ομορφιά εναλλάσσεται με την ασχήμια,απροσδόκητα...σαν την ταχύτητα με την οποία το κουμπί μιας φωτογραφικής μηχανής αιχμαλωτίζει τις εικόνες.
Αν τελικά κάποιος πιστεύει οτι η γυναίκα έχει κατακτήσει την ισότητα,ας το διαβάσει.....
Σχόλια
Οσο για την ιστορια που παραθετει ο Ναυαρινο, οσο εξωπραγματαικη ανα κουγεται σε εμας, για τους ανθρωπους εκει ειναι η καθημερινοτητα τους, κατι πολυ συνηθισμενο...το σεξουαλικο δεν παιζει ρολο...εδω δεν παιζει ρολο ο ερωτας!!!
ναι...έτσι είναι...ζώντας σε μια κοινωνία τόσο διαφορετική,τουλάχιστον τώρα πια,τείνουμε να πιστεύουμε οτι ισχύει παντού το ίδιο σε όλο τον κόσμο,για όλες τις γυναίκες...με ενοχλεί ιδιαίτερα όταν ακούω να το λένε ειδικά oi γυναίκες..."μα ποιά ανισότητα,εμείς οι γυναίκες πλεον έχουμε νικήσει την καταπίεση!"
@navarino
αν δεν είχα διαβάσει το βιβλίο θα μου ηχούσε εντελώς εξωπραγματικό αυτό που λες...μα,κάπως έτσι τα λέει και η συγγραφέας..
"Ο Θεός των μικρών πραγμάτων".
Με την πρώτη ευκαιρία θα το προμηθευτώ.
Καλή Κυριακή κουκίτσα μου!
το βιβλίο που προτείνω δεν έχει γυριστεί ταινία. Είναι βασισμένο σε πραγματική ιστορία, εδώ στο Ρέθυμνο, δεν είναι θλιθερό γιατί έχει χάπυ έντ(ο συγγραφέας δεν επιτρέπει στον ευατό του ν' αφήσει τον αναγνώστη με κακή αίσθηση στο τέλος)και ναι, έχω τη σχέση της δαχτυλογράφου, επιμελήτριας κειμένου, βοηθού κλπ κλπ. Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Είμαστε παιδικοί φίλοι με τον συγγραφέα.
το σχόλιο για την ταινία αφορούσε το kite runner,"Κυνηγώντας χαρταετούς" ή κάτι τέτοιο...νομίζω οτι έχει κυκλοφορήσει από τον Ψυχογιό κι έχει γίνει ταινία....
Αν το βιβλίο που λες εχει Happy end,(δεν αντέχω να διαβάζω βιβλία με άσχημο τέλος)...θα ψάξω να το βρω να το αγορασω on line...
αντζετακι μου
να έχεις μια ωραία Κυριακή κι εσύ :)