H αγωνία του - σταγόνες δακρύων καρδιάς

"περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου"(Μτθ.κστ'38)

"... και θεις τα γόνατα προσηύχετο λέγων...
πάτερ, ει βούλει παρενεγκείν τούτο το ποτήριον απ'εμού...πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σον γινέσθω." (Λκ.κβ', 41-42)
"...και γενόμενος εν αγωνία εκτενέστερον προσηύχετο, εγένετο δε ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες επί την γην." (στιχ.44)
"...και επήρε τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και είπε...πάτερ, ελήλυθεν η ώρα..."(Ιν.ιζ',1 )

"...μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού."(Ιν.ιε',13)