Το πρώτο ταξίδι στο φως...

Σεπτέμβριος 2000, μέσα στο διαστημικό λεωφορείο Ατλαντίδα, το επταμελές πλήρωμα ήταν πολύ απασχολημένο με την προετοιμασία εφοδιασμού της πρώτης αποστολής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο ελεύθερος χρόνος για αστροπαρατήρηση ήταν απλά ανύπαρκτος...

Με μια εξαίρεση...Η αστροφυσικός Deby Salivan, με ειδίκευση στην φυσική ηλιακού πλάσματος, συμμετείχε για πρώτη φορά σε αποστολή στο διάστημα....Τόσο το αντικείμενο εξειδίκευσης, όσο και το πρόσχημα της "πρώτης φοράς", της έδιναν επαρκές άλλοθι, για τακτικά διαλείμματα παρατήρησης από τα φινιστρίνια του σκάφους...

(Διαστημικό λεωφορείο Discovery, το σέλας στο Νότιο πόλο, 1991, αρχείο NASA)

Λίγες μέρες πριν, μια γιγάντια ηλιακή έκλαμψη, είχε εκτοξεύσει τόνους καυτών μαγνητισμένων αερίων προς κάθε κατεύθυνση...Η "καυτή σούπα",όπως της άρεσε να την αποκαλεί εν συντομία, βρισκόταν ήδη στο δρόμο προς τη γη.

Οι υπολογισμοί του ερευνητικού κέντρου, όπου εργαζόταν, υποδείκνυαν την σημερινή ημερομηνία ως πιθανή για το ηλιακό "χτύπημα".



...Εάν κάποιος είχε τη δυνατότητα, εκείνη την στιγμή, να βρεθεί έξω από το διαστημικό λεωφορείο και να κοιτάξει από το παράθυρο του δεύτερου επιπέδου προς τα μέσα, θα αναγνώριζε εύκολα το μελαγχολικό βλέμμα της Deby, να έχει χάσει την στοχαστική του όψη...Θα έβλεπε τα ήδη μεγάλα μάτια της , διάπλατα ανοιχτά στην πρωτόγνωρη εμπειρία, να αντανακλούν έκπληκτα τις ιριδίζουσες λάμψεις μιας λωρίδας φωτός που τύλιγε το σκάφος...

-"Απίστευτο..."ψιθύρισε συμπληρώνοντας "...το φως είναι εκεί έξω..."κάπως δυνατότερα, για να προκαλέσει και την προσοχή των υπολοίπων μελών του πληρώματος.

Πορτοκαλί, κίτρινες και πράσινες λάμψεις τύλιγαν σε λωρίδες περιστασιακά το διαστημικό όχημα.

Μικρές φωτεινές κηλίδες , πορτοκαλοκίτρινου χρώματος , αναβόσβηναν σαν αστραπή, εντελώς απρόσμενα και χαοτικά.

Έστρεψε το βλέμμα της προς τα πάνω...ο ουρανός συμμετείχε στην έξαψη της στιγμής...βαμμένος κόκκινος...

Όταν συνέβησαν όλα αυτά, το διαστημικό λεωφορείο Ατλαντίδα, βρισκόταν προστατευμένο μέσα στη γήινη μαγνητόσφαιρα. Το "μαγνητικό ζελέ" , όπως, χαριτολογώντας, συνηθίζει να αποκαλεί η γνωστή μας πλέον Deby, ήταν (και συνεχίζει να είναι)το προστατευτικό πανωφόρι για το πλήρωμα της αποστολής...

Υ.Γ.:Μια αληθινή διαστημική εμπειρία είναι πιο συναρπαστική όταν προσφέρεται με τρόπο οικείο κι εύληπτο στους φίλους... Καλή εβδομάδα σε όλους!

Σχόλια

Ο χρήστης Ra Ma είπε…
Είναι φοβερό.
Και η κινηματογραφική σου μεταφορά πολύ καλή!

Δηλαδή η επιστροφή του Atlnatis είχε προγραμματισθεί σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ηλιακού "χτυπήματος" ?

Καλησπέρα.
Ο χρήστης Σπύρος είπε…
Δεν αφήνεις το BLOG να πας προς την ΝΑΣΑ..; λεω εγω τωρα...
Ο χρήστης betty είπε…
@Marconi, όχι, ήταν κάτι που συνέβη εντελώς τυχαία...
Πρόκειται για σύνθεση διαφόρων πληροφοριών εδώ, σε μια σύντομη κινηματογραφική περιγραφή!

@Σπύρο, νομίζω το εντόπισες το μυστικό της ιστορίας...(όχι ότι θα βρεθώ ποτέ στη nasa)
Ο χρήστης Ra Ma είπε…
betty, τέλος οι συνταγές?
Ο χρήστης betty είπε…
Tι να σου πω, η cook δεν έχει ιδιαίτερο κέφι μου φαίνεται, αλλά έτσι είναι, χρειάζεται λίγο χρόνο απεξάρτησης από το pc μάλλον. Το παθαίνουν πολλοί κατά διαστήματα...(σε όλα χρειάζεται μέτρο τελικά!). Υποθέσεις κάνω, έχει συνταγές αλλά κάτι ετοιμάζει όπου να'ναι, άλλωστε αύριο γιορτάζει...πάλι...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
ουάου.........πολύ τη ζήλεψα τη Deby...τι εκπληκτικά μας ταξίδεψες Μπετουλα...
Ο χρήστης tzonakos είπε…
Ωπα, ωραίο ! Ομολογώ πως με ταξίδεψες καλά. Ετσι κι αλλιώς ονειρεύομαι απο μικρός να βρεθώ στο διάστημα !

Δημοφιλείς αναρτήσεις