Μόστρας με στυλ!

Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητριου Μόστρα-
Δημήτρης Μαμαλούκας
εκδ.Καστανιώτη,σελ.306

Μέχρι τον Μόστρα δεν είχα διαβάσει άλλο βιβλίο του Δημ.Μαμαλούκα,εκτος απο τη Στοα των Αθώων,στο οποίο έκανε τη μετάφραση και κατά ενα περίεργο τρόπο,εκεί,ένοιωσα πολύ έντονη την παρουσία του μεταφραστή...εξαιρετικά παράξενο γιατί ποτε δεν κοιτάζω ποιός κάνει τη μετάφραση....Τελος πάντων,δε θα το είχα σκεφτεί ξανά,αν,διαβάζοντας τον Μόστρα,δεν είχα πάλι την ίδια αίσθηση στη γραφη και τελικά πιστεύω πως ο Δ.μαμαλούκας διαθέτει ένα ιδιαίτερο στυλ στον τρόπο που αποτυπώνει τη γραφή του....αυτά λεω εγώ πάντοτε ως απλή αναγνωστρια γιατί κριτικός βιβλίων δεν είμαι βεβαια....
Η υπόθεση του βιβλίου είναι λίγο πολύ γνωστή,μια χαμένη βιβλιοθήκη,ανεκτίμητης αξίας,που αναζητείται απο παθιασμένους,σε σημείο τρέλλας, συλλέκτες βιβλιων,στην οποία όμως αναζήτηση μπλέκονται στοιχεία μυστηρίου και εγκληματικές ενεργειες.Δε θα ήθελα να αναφερθω εκτενέστερα στην ιστορία,γιατί θεωρώ οτι ο τρόπος που αυτή αποκαλύπτεται κομμάτι κομματι στον αναγνώστη,είναι μέγα στοιχείο της γοητείας του βιβλίου.
Πρόκειται για ένα βιβλίο φοβερά ατμοσφαιρικό,με αναγλυφες ολοζώντανες εικόνες του τοπου,της δράσης και των ηρώων...ομολογώ οτι σε κάθε κεφαλαιο ταυτιζόμουν απόλυτα με τον εκάστοτε ήρωα...να μπαίνω στην ψυχή του Πίνο και της Ντανιέλα,να με συνεπαιρνει το πάθος της banda antimostri,να γοητευομαι από τις αντιφάσεις στο χαρακτήρα του Μιλάνο,να περιφέρομαι στα σαλόνια του Σκούρα(ο αγαπημενος μου...και τι να πω για τη βιβλιοθήκη του!),αλλά και του Φερετι....οι χάρες της Μονικ ομολογώ οτι με άφησαν αδιάφορη :)
Γενικά αγαπησα πολύ το άρωμα παλιού βιβλίου που ...μυστηριωδως μεταφερόταν μεσα από τον τρόπο γραφής του βιβλίου....Επίσης την ψυχή του,γιατί πώς αλλιώς να το πω....είτε διάβαζα 2 σελίδες,είτε 42,κλείνοντας το συνέχιζε να υπάρχει μες τη σκέψη μου σε ό,τι έκανα,για πολύ ώρα μετά....αυτό για μενα είναι η μαγεία της αναγνωσης ενος καλού βιβλίου...
Ξεκινώντας το είχα κατά νου τις θετικές γνώμες άλλων που το είχαν διαβάσει κι αυτό ήταν οπωσδήποτε κάτι που ναι μεν με έκανε να ανυπομονώ ν'αρχίσω την αναγνωση,αλλά από την αλλη σκεφτόμουν οτι ακριβώς γι'αυτό ίσως μου δημιουργούσε εξαιρετικά υψηλές προσδοκίες που έμελλε να μείνουν...προσδοκίες(μου έχει τύχει με άλλα βιβλία).Τελικά τις ξεπερασε κατα πολύ.
Βέβαια,γούστα είναι αυτά,σε κάποιον άλλο μπορεί να προξενήσει εντελώς διαφορετικά συναισθήματα...Ωστόσο,πιστεύω,πως,αν διαβάζετε όπως εγώ,για να ταξιδέψετε όχι μόνο σε άλλους τόπους,αλλά και για να ζήσετε το ταξίδι μέσα απο την ψυχή και τη ματιά εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων,να γίνετε κάποιοι άλλοι με τον τρόπο που μόνο ένα βιβλίο μπορεί να το καταφέρει,τότε σίγουρα πολύ θα τον αγαπήσετε τον Μόστρα και την παρέα του...
Έμεινα μόνο με μια ερώτηση τελειώνοντας το βιβλίο....και ο Νικόλας....τι;