Γαλακτομπουρεκάκια

 Σύμφωνα με τα στατιστικά του μπλογκερ,η πιο δημοφιλής ανάρτηση του cookthebook  είναι το γαλακτομπούρεκο...είναι,επίσης, κι ένα από τα γλυκά που αγαπώ περισσότερο να φτιάχνω(και να τρώω-αν και τελευταία φάτε μάτια ψάρια...)

 Το διήμερο που μας πέρασε,εγώ και η Μπετούλα,ασχοληθήκαμε με την ίδια συνταγή,εξ'αποστάσεως,στο Αγρίνιο η μια ,και στην Αθήνα η άλλη...
 Έτσι αφού εντρυφήσαμε στα μυστικά της συνταγής,μυρίσαμε,προσφέραμε(φάγαμε?) ...δεν  κάνω  μια ανάρτηση σκέφτηκα....να σώσω και τις αλλαγές που έκανα στη συνταγή ,κι έτσι να τις θυμάμαι την επόμενη φορά(γιατί κάθε που έρχεται η ώρα παλεύω με 2 διαφορετικά  τετράδια να βγάλω άκρη...)
Τα γαλακτομπουρεκάκια μού κάθονται πιο νόστιμα από ένα κομμάτι γλακτομπούρεκο(φύλλο γιαμ γιαμ γεμάτο σιρόπια και μια σταλίτσα κρέμα αφράτη...),πιο εύκολα και στο σερβίρισμα επίσης(πηρούνιασμα και μπουκίτσα-2 μπουκίτσες όλο κι όλο-φτάνει ένα?))

...Πάμε και στα της συνταγής τώρα

ΥΛΙΚΑ

(περίπου 45-50 κομμάτια)

600 γρ. φύλλο κρούστας

200 γρ. φρέσκο βούτυρο άριστης ποιότητας(στο βαζάκι,μα να είναι σίγουρα καλό,να μην ταγκίζει...μαργαρίνες και βούτυρα light ξεχάστε τα εδώ,αν θέλετε να φάτε ένα γαλακτομπούρεκο της προκοπής...)

Για την κρέμα:

2+1/2 κούπες γάλα φρέσκο πλήρες

1/2 κούπας σιμιγδάλι ψιλό

1/2 κούπας ζάχαρη

4 αυγά

3 βανίλιες(προαιρετικά βάζουμε ξύσμα λεμονιού ή ό,τι άλλα εσπεριδοειδή αγαπάμε)

50 γρ.βούτυρο τύπου Κερκύρας ή αγελαδινό

Σιρόπι:

4+1/2 κούπες ζάχαρη

3 κούπες νερό

1 βανίλια

χυμό μισού λεμονιού

Πρώτα από όλα κάνουμε,ως συνήθως, το σιρόπι για να κρυώσει.

Βάζουμε όλα τα υλικά, εκτός λεμονιού, σε κατσαρόλα και από το σημείο βρασμού μετράμε 7 λεπτά ακριβώς!Αποσύρουμε και ρίχνουμε το χ.λεμόνι.

Βουρ για την κρέμα τώρα.

(κι επειδή βαριέμαι-δεν έχει καμιά διαφορά στην εκτέλεση- κάνω copy-paste από την ανάρτηση του γαλακτομπούρεκου...!)

Το μυστικό μιας  αφράτης κρέμας είναι οπωσδήποτε να χτυπήσουμε τα ασπράδια μαρέγκα σφιχτή και μετά χτυπώντας να προσθέτουμε τους κρόκους έναν έναν.

Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην κρέμα.

Αφού τελειώσαμε με τ'αυγά,βάζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα το γάλα με τη ζάχαρη και το αφήνουμε σε δυνατή φωτιά να ζεστάνει.

Ρίχνουμε το σιμιγδάλι ,σα βροχή,που σημαίνει όχι μεμιάς,ανακατεύοντας συνέχεια.Αφήνουμε τη κρέμα να δέσει,χωρίς να σταματήσουμε το ανακάτεμα με ξύλινη σπάτουλα και αποσύρουμε όταν αρχίσει να κάνει φουσκάλες.

Μακριά από τη φωτια ρίχνουμε το βούτυρο και τις βανίλιες(ξανά ανακάτεμα!).

Αφού αυτά γίνουν, έρχεται η ώρα των αυγών,τα οποία προσθέτουμε σιγά σιγά..Όταν πάει κι αυτό θα έχουμε μια αφράτη μυρωδάτη κρεμα να αχνίζει,την οποία θα αφήσουμε να περιμένει ώσπου να ετοιμάσουμε τα φύλλα,χωρίς να ξεχνάμε να την ανακατεύουμε κάθε τόσο για να μην κανει κρούστα.

Πάμε στα φύλλα τώρα και λιώνουμε το φρέσκο βούτυρο.

Απλώνουμε όλα τα φύλλα στον πάγκο(πρώτα τα 500 γρ.,γιατί μπορεί να μην τα χρειαστούμε όλα) και τα χωρίζουμε σε 3 λωρίδες κατά πλάτος.

(απο δω και πέρα αρχίζει  της υπομονής το έργο,μα όταν σκέφτεσαι τη μυρωδιά  καθώς θα ψήνεται,το άρωμά  καθώς το δαγκώνεις-τη δόξα όταν  θα το προσφέρεις!-..ε...χαλάλι λες και συνεχίζεις...)

Παίρνουμε μια μια λωρίδα και τη βουτυρώνουμε πολύ καλά.Τη διπλώνουμε στη μέση και ξανά βουτυρώνουμε.

Βάζουμε,στη μια άκρη της λωρίδας, μιάμισυ κουταλίτσα του γλυκού από την κρέμα,διπλώνουμε στα πλάγια και από πάνω,βουτυρώνουμε στα σημεία που διπλώσαμε και τυλίγουμε σε φλογέρα.

Τοποθετούμε σε βουτυρωμένο μεγάλο ταψί κάθε γαλακτομπουρεκάκι,αφήνοντας μια μικρή απόσταση ανάμεσα, γιατί θα φουσκώσουν.

Προσέχουμε να μη βάλουμε πολύ γέμιση γιατί θα σκάσουν τα φύλλα στο ψήσιμο και θα φανεί η κρέμα(το έχω πάθει,όταν από βιασύνη να τελειώσω,έβαζα με το κουτάλι της σούπας την κρέμα...είπαμε, της υπομονής το έργο!...)

Όταν πια τελειώσουμε,περιχύνουμε με το βούτυρο που έμεινε(αν έμεινε... αλλιώς βάζουμε κι άλλο να λιώσει...) και ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 190 β. φούρνο για 15 λεπτά.

Στη συνέχεια χαμηλώνουμε στους 160 β. και αφήνουμε ώσπου να ροδίσουν καλά(περίπου 30 λ.)

Αφού έχει μυρίσει όλο το σπίτι( και οι γείτονες λένε...κάτι ψήνεται...),έρχεται η καλύτερη  στιγμή...το σιρόπιασμα.Λατρεύω το κρακ των φύλλων καθώς κουταλιά κουταλιά τα βρέχω με το κρύο σιρόπι, τρελαίνομαι να βλέπω τις μικρές σταγονίτσες του σιροπιού  να σκαλώνουν στα τραγανά ροδοκόκκινα φύλλα...

Μην σκεφτείτε να ρίξετε μεμιάς το σιρόπι...θα καταστρέψετε,μακροπρόθεσμα,την κριτσανιστή υφή των φύλλων...και θα χάσετε όλο το παιχνίδι(των εντυπώσεων και της μυστικής συνομιλίας με το δημιούργημά σας...)

Από εδώ και πέρα,αφού λάβει τέλος η τελετή του σιροπιού, εξαρτάται πόσο βαστούν οι αντοχές μας και τι τύπος είμαστε...

Άλλοι περιμένουν ευλαβικά,ή έστω στωικά,τη στιγμή που το σιρόπι θα νικηθεί από τα φύλλα...

Άλλοι αδιαφορούν παντελώς για τη μάχη που παίζεται στο ταψί(γιατί αν το σιρόπι δε μας "βγεί" στο βράσιμο,-το έχω πάθει και τούτο-αυτό θα είναι ο νικητής και τα γαλακτομπουρεκάκια ίσα που θα βραχούν και με τη γλύκα θα μείνουν...),οπότε βουτούν το χεράκι ,αρπάζουν και καταβροχθίζουν ένα γαλακτομπουρεκάκι...

Οι ευλαβείς όμως...ω...αυτοί το απολαμβάνουν και το υμνούν...

Της υπομονής το έργο,δις,(...και η long play ανάρτηση-!)...
:)