ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ COOKTHEBOOK!!!


Eίμαστε blog μαγειρικής, γράφουμε συνταγές, ανταλλάσσουμε σχόλια με συναδέλφους ή απλούς επισκέπτες, μιλάμε για γεύσεις και τεχνικές σερβιρίσματος, μιλάμε για τούτο ή για το άλλο, ποτέ όμως δεν μιλήσαμε για κάτι που νομίζω ότι κουβαλάμε όλοι στη μνήμη μας: ένα πολύ νόστιμο φαγητό που φάγαμε κάπου και κάποτε και το θυμόμαστε για πάντα! Και ξέρω πολύ καλά ότι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη μαγειρική τέχνη αλλά ότι άπτεται και άλλων συναισθηματικών π.χ. καταστάσεων.
Έτσι είπα σήμερα να σας απευθύνω κάτι σαν πρόσκληση για συμμετοχή σας σε αυτή την ιδιότυπη έρευνα. Και θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής αν έβρισκε ανταπόκριση αυτή η πρόσκληση μου, γιατί δεν θέλω να σας το κρύψω ότι πιστεύω πως το αποτέλεσμα θα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό με σχόλια που θα μας εκπλήξουν.
Θα κρατήσω το θέμα για 5 μέρες τουλάχιστον και τα σχόλια της κάθε ημέρας θα τα περνάω μετά μπροστά στην ανάρτηση. Και για να δώσω έτσι το έναυσμα και το παράδειγμα θα ξεκινήσω με το δικό μου:
.
Ο/Η navarino-s είπε...
Πριν από 25 χρόνια είχα βρεθεί στο Λονδίνο. Ήτανε Σάββατο απόγευμα, αρχές Νοέμβρη και ένας πολύ γλυκός καιρός για Λονδίνο. Πήρα το Μετρό και πήγα στο γήπεδο της Άρσεναλ όπου η ομόνυμη ομάδα έπαιζε με την Άστον Βίλλα. Μετά το αγώνα και ενώ σουρούπωνε με μια ψύχρα θέλησα να πάρω κάτι να φάω. Έξω από το γήπεδο ήσαν αυτοί οι πλανόδιοι που υπάρχουν και στα δικά μας. Ένας έψηνε κάτι μεγάλα βοδινά μπιφτέκια πάνω σε μια λαμαρίνα και στο ζουμί που μαζευόταν σε μια άκρη της είχε και ψήνονταν ροδέλες κρεμμυδιού. Μου έβαλε μέσα σε ένα στρογγυλό ψωμί το μπιφτέκι πρόσθεσε το ψημμένο κρεμμύδι και μπόλικη πικάντικη μουστάρδα. Η νοστιμιά αυτού του εδέσματος ήτανε αξεπέραστη και με κάνει μετά από τόσα χρόνια να σας τη ...γράφω!!!
Ο/Η heart n soul είπε...
και τα δύο είναι, και αυτό που σου αρέσει μέχρι δακρύων, και αυτό που σου φέρνει δάκρυα συγκίνησης, η προυστική μαντλέν. Να διαλέξω τι μ'αρέσει πιο πολύ δε μπορώ, αλλά να διαλέξω συγκινησιακά και αναμνησιακά μπορώ: φέτα ψωμί ζυμωτό σε μέγεθος γόνδολας, ραντισμένη με ελαιόλαδο και πασπαλισμένη με αλάτι, είμαι δυο σπιθαμές μπόι, παίζω στο σοκάκι και μου τη φτιάχνει η γιαγιά μου. Τρώω και παίζω ταυτόχρονα:)
Ο/Η Ιουστίνη Φραγκούλη είπε...
Διαφέρει η ωραιότερη νύχτα φαγητού με το ωραιότερο φαγητό. Η ωραιότερη νύχτα ήταν στο εστιατόριο των Δίδυμων Πύργων όταν ήμουν ερωτευμένη με το νύν άντρα μου.Το ωραιότερο φαγητό το έχω φάει στο China Grill στο Λάς Βέγκας. Αξέχαστη κινέζικη κουζίνα φιούζιον, ένα φιλέτο πάπιας ανεπανάλητπο με τηγανητό σπανάκι.
Ο/Η πουαντερι είπε...
Αρκετες γευσεις μου φερνουν αναμνησεις υπεροχες.Μα μια γευση με κανει και χαμογελαω καθε φορα που την φερνω στο μυαλο μου και ειναι τοσο απλη....Ειμαι παιδακι και εχω παει στο χωριο με τους γονεις μου να δουμε την γιαγια (χριστουγενιατικες διακοπες).Απο την χαρα της που μας εχει ολους εκει μαζεμενους γυρω απο το τζακι με το ασβεστομενο γεισο δεν ξερει τι να πρωτο μαγειρεψει, πιτες, αρνακι στη γαστρα, κ.λ.π.Καποια στιγμη με ρωταει σαν το πρωτο εγγονι της τι θελω εγω να φαω και της λεω:Γιαγια θελω τηγανητες πατατες ψιλοκομενες και να τις τηγανησεις στο τζακι μεσα σε βουτυρο δικο σου(λιπος χοιρινου).Η γιαγια μου βεβαια το βρηκε πολυ λιγο,μα δεν μου χαλασε χατηρι.Εφτασα 46 χρονων μα ακομα εχω αυτην την γευση της λιωμενης και κριτσανισμενης πατατας.
Ο/Η Eleni Tsamadou είπε...
Πολλά πράγματα με έκανες να θυμηθώ..Τηγανιτές πατάτες που έφτιαχνε η θεία μου Ελένη στην Αγορέλιτσα. Τηγανισμένες στην πυροστιά σε μπόλικο λάδι, χοντροκομένες, τραγανές απέξω αφράτες μέσα, να συνοδεύουν κότα ή κόκκορα από το κοτέτσι της μαγειρεμένο κοκκινιστό. Δεν έχω ποτέ πια τόσο νόστιμες πατάτες, τόσο γευστικό κοτόπουλο.2.Ξυνόγαλα με "φρίξα" και ντοματοσαλάτα από ντομάτες περιβολίσιες που έφαγα κάποτε για πρωϊνό σε μιας άλλης θείας μου το σπίτι.3.Zuppa Paese, σε ένα Pavese ένα βράδυ αργά καθοδόν προς Πεσκάρα. ΄Επεσε σα βάλσαμο στο πεινασμένο στομάχι μου.4. Ενα υπέροχο επιδόρπιο, κρέμμα με καβουρντισμένα μύγδαλα, μαρέγκες και καραμέλλα, που είχε φτιάσει μια Ισπανίδα και του οποίου τη συνταγή κρατούσε ζηλότυπα μυστική και όσο και αν έχω ψάξει και πειραματιστεί ποτέ δεν κατάφερα να μάθω ή να ξαναφάω.Και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός καθότι είμαι λαίμαρτγη.
Ο/Η Λίλα είπε...
Φρέσκο βούτυρο χτυπημένο με το ξύλο απλωμένο πάνω σε ζεστό ζυμωτό ψωμί! Ήμουν 8 χρονών και είχαμε πάει με τη μαμά μου να επισκεφτούμε συγγενείς της στην Άρτα και μας κέρασε η θεία η Σία που μόλις το είχε φτιάξει. Δεν θα ξεχάσω τη γεύση του ποτέ!
Ο/Η Αγγελικη Ν είπε...
Πριν από χρόνια (μπορεί και 25) είμαστε καταχείμωνο εκδρομή στην Ορεινή Αιτωλοακαρνανία και φτάσαμε, αργά το μεσημέρι, στην Ποκίστα. Σταματήσαμε σε ένα παραδοσιακό καφενείο και ρωτήσαμε, αν θα μπορούσαμε να φάμε κάπου. Ο ιδιοκτήτης του καφενείου, ένας γέρος λεβέντης, μας είπε ότι δεν υπήρχε εστιατόριο στο χωριό, αλλά αφού πεινούσαμε, θα μπορούσαν να μας προσφέρουν λίγα πραγματάκια, που τρώγαν και αυτοί. Έτσι σε λίγο βρεθήκαμε μπροστά σε μια αχνιστή φασολάδα, φέτα, σπιτικό ψωμί και κόκκινο χωριάτικο κρασί! Τι νοστιμιά είχε εκείνο το τραπέζι! Πόσο ζεστά νοιώσαμε! Τι φιλόξενοι άνθρωποι!!
Ο/Η kiki είπε...
Εδώ κα 4-5 χρόνια, μας είχαν καλέσει σε ένα σπίτι παραθαλάσσιο. Η νοικοκυρά, βούτηξε και έβγαλε αχινούς, τους οποίους καθαρίσαμε όλο μαζί στην ακροθαλασσιά. Ο νοικοκύρης, έφτιαξε αχινομακαρονάδα. Μέχρι τότε, απαξιούσα να δοκιμάσω αχινούς η ανόητη! Αυτή η αχινομακαρονάδα, ήταν ό,τι πιο λεπτό και φίνο σε γεύση έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου!
Ο/Η crispy είπε...
Πραγματικά δυσκολεύτηκα να δώσω μία απάντηση στο ερώτημα: Λοιπόν , πριν χρόνια αναγκάστηκα να κάνω γναθοχειρουργική επέμβαση , που σήμαινε ότι είχα δεμένο το στόμα , που σήμαινε ότι για 3 μήνες δεν μπορούσα να φάω. Μόνο χυμούς , γάλα και σούπες. Την τελευταία μέρα πριν βγάλω τα σιδερικά που κρατούσαν δεμένες τις γνάθους , με ρώτησε η μαμά μου τι θα ήθελα να φάω για πρώτο γεύμα μετά από 3 μήνες! Της απάντησα μακαρόνια με κιμά! Την άλλη μέρα επιστρέφοντας από το νοσοκομείο με περίμενε ένα απίστευτο πιάτο , όπου η καλή μου μαμά είχε βάλει όλη της τη μαεστρία. Με την πρώτη μπουκιά ξέσπασμα σε κλάμματα κι η υπόλοιπη οικογένεια σε χειροκροτήματα! Νομίζω ότι είναι ένα πιάτο -αν και κοινότυπο και δημοφιλές- εκείνο το συγκεκριμένο που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Ο/Η Ξανθή είπε...
Δεν ξεχνάω ποτέ από την παιδική μου ηλικία, τα γεμιστά στη γάστρα του χωριού φτιαγμένα με διάφορα μυρωδικά από τον κήπο μας.Επίσης πριν λίγα χρόνια, τα φαγητά μιας μικρής οικογενειακής ταβέρνας στη Σαμοθράκη μέσα στο πουθενά στη θέση Καρυές με υλικά από τον κήπο τους ζυμωτό ψωμί και καλό χύμα κρασί.
Ο/Η big mama είπε...
Όταν πρωτοπαντρεύτηκα μας έδινε η πεθερά μου κάποιες φορές γεμιστά χωρίς κιμά αλλά με σταφίδες και κουκουνάρια. Η μαμά μου τα έκανε πολύ σκέτα μόνο με κρεμυδάκι και μαιντανό, οπότε ήταν η πρώτη φορά που δοκίμαζα κάτι τέτοιο! Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα!
Ο/Η Penelope είπε...
Εξαιρετική βρήσκω τούτην την ιδέα σας.Λοιπόν, προσωπικά θα πάω πίσω 35 χρόνια. Απόγευμα της Αγίας Μαρίνας, αποφάσισε η γιαγιά μου να πάμε στην χάρη της στο Θησείο. Εξάρχεια - Θησείο, απόσταση με τα τότε δεδομένα μιας και τα αυτοκίνητα δεν είναι όπως σήμερα. Πριν ξεκινήσουμε λοιπόν μας έφτιαξε γλυκό να μας γλυκάνει. Φλογέρε με βύσσινο γλυκό. Κάτι σαν κρέπες αλλά πιο τραγανές στην υφή γεμάτες από αρωματικό βύσσινο γλυκό από τα χεράκια της. Δεν την λησμονώ μέχρι σήμερα τούτη την γεύση και δεν την έχω ξαναβρεί πουθενά!
Ο/Η Crazy Tourists είπε...
Δε θα το πιστέψεις! Γεύμα αεροπλάνου: σολωμός! Χριστούγεννα 2003, πρώτο ταξίδι με αεροπλάνο, πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό, πρώτο ταξίδι εκτός Ελλάδας με τον τρελοτουρίστα, πρώτη φορά στο Παρίσι!! Ακόμα τον θυμάμαι αυτό το σολωμό!!
Τρελοτουρίστρια
Ο/Η Aunt Donna είπε...
Καταρχην συχγαρητηρια για το θεμα της αναρτησης σου!ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!Θα μου δωσεις την αδεια να το κανω εγω θεματακι?Τωρα για το φαγητο...ειλικρινα λογω δουλειας εχω φαει τοσα πολλα και καλα και ασχημα..αλλα ετσι στο ασχετο αυτο που θυμαμαι εντονα τωρα ειναι ενα κεηκ σοκολατας στο Σιδιροδρομικο σταθμο του Amsterdam το 2002 σε κατι Burger King..εκπληκτικα σοκολατενιο...Καλημερες και φιλια.
Ο/Η Mamaloukas είπε...
Θα ήμουν γύρω στα 11 όταν ψαρεύαμε με τον πατέρα μου συρτή κατακαλόκαιρο στη Λευκάδα. Έξω από τη Σπάρτη (νησί που ανήκει στον Ωνάση και βρίσκεται κοντά στο Σκορπιό) τσιμπάει ψάρι. Ο πατέρας μου το φέρνει σιγά σιγά και το ανεβάζει στη βάρκα. ήταν μια συναγρίδα γύρω στα 3 κιλά. ή ώρα ήταν δέκα και μισή το πρωί. βγαίνουμε στο Νυδρί και κατευθυνόμαστε σ ένα σπιτι συγγενικού μας προσώπου. Σε λίγο στον κήπο βάζουν μπρος τη ψησταριά. τρώμε τη συναγρίδα στις μία. Εκείνη τη νοστιμιά, εκείνη την ασύγκριτη γεύση -ελαφριά κι αέρινη, ωστόσο τόσο λαχταριστή- δεν την ξαναβρηκά πουθενά. (κι ούτε πρόκειται γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παιδική ηλικία...)Φιλιά πολλά
Ο/Η panathinaeos είπε...
κατ' αρχας συγχαρητηρια για την υπεροχη ερευνα! απο τα αποτελεσματα φαινετια οτι ειναι εντονη η διασυνδεση της γευστικης εμπειριας με παιδικα χρονια, με αγαπες, με ταξιδια και την αναζητηση του αγνωστου...εισαι στη μεση του πουθενα και ξαφνικα μια φιλοξενη μορφη σου προσφερει ενα πιατο φαγητο...κρατας το χερι της αγαπημενης και μαζι αναπολειτε τ' αστρα κι απο διπλα ερχεται ενα ψαρακι...απο τη βαρκα του πατερα στην ψησταρια του θειου και ε ρε γλεντια! επιβεβαιωνεται οτι το καλο φαγητο ειναι το φαγητο που για της οισοφαγικης και γαστρικης οδου θωπευει την ψυχη και αναπαυει το πνευμα...δεν αρκει ομως αυτο...απαιτειται να υπαρχει και το υποβαθρο της γαστρονομικης μνημης, απο την κουζινα της μανας της γιαγιας του παπου, για να γονιμοποιηθει η πρωτογενης εμπειρια και να εισελθει στο χωρο της μνημης... εστω και καθυστερημενα παραθετω κι εγω τη δικη μου απαντηση στην ερευνα με τις ευχαριστιες μου"κυριακατικο δεκεμβριανο μεσημερι, με συνεφια και ψυχρουλα στο οροπεδιο του ασκυφου νομου χανιων, φτανουμε σε καφενιο που ειχε τρυπες στα τζχαμια απο τις σφαιρες - ρωταμε αν εχιε κατι να φαμε - ολο και κατι θα βρουμε λεγει ο συμπαθης κυριος - καθομαστε κι αρχιζουμε τις τσικουδιες με ελιες - σε λιγο καταφθανει μια πιατελα με εντοσθια απο κατσικι, τυλιγμενα σε μια σαλτσα απο ντοματα και μυρωδικα - παραδιπλα τηγανητες πατατες απο το χωραφι - καθε μπουκια ηταν μεταβαση στον παραδεισο, στην υπερουρανια περιοχη της απολυτης ευδαιμονιας και καθαρσης"

Σχόλια

Ο χρήστης navarino-s είπε…
Πριν από 25 χρόνια είχα βρεθεί στο Λονδίνο. Ήτανε Σάββατο απόγευμα, αρχές Νοέμβρη και ένας πολύ γλυκός καιρός για Λονδίνο. Πήρα το Μετρό και πήγα στο γήπεδο της Άρσεναλ όπου η ομόνυμη ομάδα έπαιζε με την Άστον Βίλλα. Μετά το αγώνα και ενώ σουρούπωνε με μια ψύχρα θέλησα να πάρω κάτι να φάω. Έξω από το γήπεδο ήσαν αυτοί οι πλανόδιοι που υπάρχουν και στα δικά μας. Ένας έψηνε κάτι μεγάλα βοδινά μπιφτέκια πάνω σε μια λαμαρίνα και στο ζουμί που μαζευόταν σε μια άκρη της είχε και ψήνονταν ροδέλες κρεμμυδιού. Μου έβαλε μέσα σε ένα στρογγυλό ψωμί το μπιφτέκι πρόσθεσε το ψημμένο κρεμμύδι και μπόλικη πικάντικη μουστάρδα. Η νοστιμιά αυτού του εδέσματος ήτανε αξεπέραστη και με κάνει μετά από τόσα χρόνια να σας τη ...γράφω!!!
Ο χρήστης heart n soul είπε…
πάνω που διάβασα αυτό: http://www.lifo.gr/mag/features/1801
Ο χρήστης navarino-s είπε…
@heart n soul:
Το διάβασα, ειλικρινά δεν το είχα υπ' όψη μου αλλά νομίζω ότι είναι διαφορετικό πράγμα: ρωτάει ποιό φαγητό σου αρέσει. Εγώ σκέφτηκα να ρωτήσω κάτι που συνδέεται με μια συγκεκριμμένη στιγμή της ζωής μας.
Σ' ευχαριστώ πάντως για την ενημέρωση. Την καλησπέρα μου.
Ο χρήστης heart n soul είπε…
και τα δύο είναι, και αυτό που σου αρέσει μέχρι δακρύων, και αυτό που σου φέρνει δάκρυα συγκίνησης, η προυστική μαντλέν. Να διαλέξω τι μ'αρέσει πιο πολύ δε μπορώ, αλλά να διαλέξω συγκινησιακά και αναμνησιακά μπορώ: φέτα ψωμί ζυμωτό σε μέγεθος γόνδολας, ραντισμένη με ελαιόλαδο και πασπαλισμένη με αλάτι, είμαι δυο σπιθαμές μπόι, παίζω στο σοκάκι και μου τη φτιάχνει η γιαγιά μου. Τρώω και παίζω ταυτόχρονα:)
Ο χρήστης Justine's Blog είπε…
Αγαπημένη,
Διαφέρει η ωραιότερη νύχτα φαγητού με το ωραιότερο φαγητό. Η ωριαότερα νύχτα ήταν στο εστιατόριο των Δίδυμων Πύργων όταν ήμουν ερωτευμένη με το νύν άντρα μου.
Το ωραιότερο φαγητό το έχω φάει στο China Grill στο Λάς Βέγκας. Αξέχαστη κινέζικη κουζίνα φιούζιον, ένα φιλέτο πάπιας ανεπανάλητπο με τηγανητό σπανάκι.
Φιλιά . Μου έχεις λείψει απο τα σχόλια!
Ο χρήστης πουαντερι είπε…
Αρκετες γευσεις μου φερνουν αναμνησεις υπεροχες.
Μα μια γευση με κανει και χαμογελαω καθε φορα που την φερνω στο μυαλο μου και ειναι τοσο απλη....
Ειμαι παιδακι και εχω παει στο χωριο με τους γονεις μου να δουμε την γιαγια (χριστουγενιατικες διακοπες).
Απο την χαρα της που μας εχει ολους εκει μαζεμενους γυρω απο το τζακι με το ασβεστομενο γεισο δεν ξερει τι να πρωτο μαγειρεψει, πιτες, αρνακι στη γαστρα, κ.λ.π.
Καποια στιγμη με ρωταει σαν το πρωτο εγγονι της τι θελω εγω να φαω και της λεω:
Γιαγια θελω τηγανητες πατατες ψιλοκομενες και να τις τηγανησεις στο τζακι μεσα σε βουτυρο δικο σου(λιπος χοιρινου).
Η γιαγια μου βεβαια το βρηκε πολυ λιγο,μα δεν μου χαλασε χατηρι.
Εφτασα 46 χρονων μα ακομα εχω αυτην την γευση της λιωμενης και κριτσανισμενης πατατας.
Ο χρήστης Eleni Tsamadou είπε…
Πολλά πράγματα με έκανες να θυμηθώ..
Τηγανιτές πατάτες που έφτιαχνε η θεία μου Ελένη στην Αγορέλιτσα. Τηγανισμένες στην πυροστιά σε μπόλικο λάδι, χοντροκομένες, τραγανές απέξω αφράτες μέσα, να συνοδεύουν κότα ή κόκκορα από το κοτέτσι της μαγειρεμένο κοκκινιστό. Δεν έχω ποτέ πια τόσο νόστιμες πατάτες, τόσο γευστικό κοτόπουλο.
2.Ξυνόγαλα με "φρίξα" και ντοματοσαλάτα από ντομάτες περιβολίσιες που έφαγα κάποτε για πρωϊνό σε μιας άλλης θείας μου το σπίτι.
3.Zuppa Paese, σε ένα Pavese ένα βράδυ αργά καθοδόν προς Πεσκάρα. ΄Επεσε σα βάλσαμο στο πεινασμένο στομάχι μου.
4. Ενα υπέροχο επιδόρπιο, κρέμμα με καβουρντισμένα μύγδαλα, μαρέγκες και καραμέλλα, που είχε φτιάσει μια Ισπανίδα και του οποίου τη συνταγή κρατούσε ζηλότυπα μυστική και όσο και αν έχω ψάξει και πειραματιστεί ποτέ δεν κατάφερα να μάθω ή να ξαναφάω.
Και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός καθότι είμαι λαίμαρτγη.
Ο χρήστης Lila Xagorari είπε…
Φρέσκο βούτυρο χτυπημένο με το ξύλο απλωμένο πάνω σε ζεστό ζυμωτό ψωμί! Ήμουν 8 χρονών και είχαμε πάει με τη μαμά μου να επισκεφτούμε συγγενείς της στην Άρτα και μας κέρασε η θεία η Σία που μόλις το είχε φτιάξει. Δεν θα ξεχάσω τη γεύση του ποτέ!
Ο χρήστης Αγγελικη Ν είπε…
Πριν από χρόνια (μπορεί και 25) είμαστε καταχείμωνο εκδρομή στην Ορεινή Αιτωλοακαρνανία και φτάσαμε, αργά το μεσημέρι, στην Ποκίστα. Σταματήσαμε σε ένα παραδοσιακό καφενείο και ρωτήσαμε, αν θα μπορούσαμε να φάμε κάπου. Ο ιδιοκτήτης του καφενείου, ένας γέρος λεβέντης, μας είπε ότι δεν υπήρχε εστιατόριο στο χωριό, αλλά αφού πεινούσαμε, θα μπορούσαν να μας προσφέρουν λίγα πραγματάκια, που τρώγαν και αυτοί. Έτσι σε λίγο βρεθήκαμε μπροστά σε μια αχνιστή φασολάδα, φέτα, σπιτικό ψωμί και κόκκινο χωριάτικο κρασί! Τι νοστιμιά είχε εκείνο το τραπέζι! Πόσο ζεστά νοιώσαμε! Τι φιλόξενοι άνθρωποι!!
Ο χρήστης kiki είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ο χρήστης kiki είπε…
Εδώ κα 4-5 χρόνια, μας είχαν καλέσει σε ένα σπίτι παραθαλάσσιο. Η νοικοκυρά, βούτηξε και έβγαλε αχινούς, τους οποίους καθαρίσαμε όλο μαζί στην ακροθαλασσιά. Ο νοικοκύρης, έφτιαξε αχινομακαρονάδα. Μέχρι τότε, απαξιούσα να δοκιμάσω αχινούς η ανόητη! Αυτή η αχινομακαρονάδα, ήταν ό,τι πιο λεπτό και φίνο σε γεύση έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου!
Ο χρήστης crispy είπε…
Πραγματικά δυσκολεύτηκα να δώσω μία απάντηση στο ερώτημα: Λοιπόν , πριν χρόνια αναγκάστηκα να κάνω γναθοχειρουργική επέμβαση , που σήμαινε ότι είχα δεμένο το στόμα , που σήμαινε ότι για 3 μήνες δεν μπορούσα να φάω. Μόνο χυμούς , γάλα και σούπες. Την τελευταία μέρα πριν βγάλω τα σιδερικά που κρατούσαν δεμένες τις γνάθους , με ρώτησε η μαμά μου τι θα ήθελα να φάω για πρώτο γεύμα μετά από 3 μήνες! Της απάντησα μακαρόνια με κιμά! Την άλλη μέρα επιστρέφοντας από το νοσοκομείο με περίμενε ένα απίστευτο πιάτο , όπου η καλή μου μαμά είχε βάλει όλη της τη μαεστρία. Με την πρώτη μπουκιά ξέσπασμα σε κλάμματα κι η υπόλοιπη οικογένεια σε χειροκροτήματα! Νομίζω ότι είναι ένα πιάτο -αν και κοινότυπο και δημοφιλές- εκείνο το συγκεκριμένο που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Ο χρήστης Ξανθή είπε…
Δεν ξεχνάω ποτέ από την παιδική μου ηλικία, τα γεμιστά στη γάστρα του χωριού φτιαγμένα με διάφορα μυρωδικά από τον κήπο μας.
Επίσης πριν λίγα χρόνια, τα φαγητά μιας μικρής οικογενειακής ταβέρνας στη Σαμοθράκη μέσα στο πουθενά στη θέση Καρυές με υλικά από τον κήπο τους ζυμωτό ψωμί και καλό χύμα κρασί.
Ο χρήστης mia maria είπε…
Όταν πρωτοπαντρεύτηκα μας έδινε η πεθερά μου κάποιες φορές γεμιστά χωρίς κιμά αλλά με σταφίδες και κουκουνάρια. Η μαμά μου τα έκανε πολύ σκέτα μόνο με κρεμυδάκι και μαιντανό, οπότε ήταν η πρώτη φορά που δοκίμαζα κάτι τέτοιο! Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα!
Ο χρήστης Penelope είπε…
Εξαιρετική βρήσκω τούτην την ιδέα σας.
Λοιπόν, προσωπικά θα πάω πίσω 35 χρόνια. Απόγευμα της Αγίας Μαρίνας, αποφάσισε η γιαγιά μου να πάμε στην χάρη της στο Θησείο. Εξάρχεια - Θησείο, απόσταση με τα τότε δεδομένα μιας και τα αυτοκίνητα δεν είναι όπως σήμερα. Πριν ξεκινήσουμε λοιπόν μας έφτιαξε γλυκό να μας γλυκάνει. Φλογέρε με βύσσινο γλυκό. Κάτι σαν κρέπες αλλά πιο τραγανές στην υφή γεμάτες από αρωματικό βύσσινο γλυκό από τα χεράκια της. Δεν την λησμονώ μέχρι σήμερα τούτη την γεύση και δεν την έχω ξαναβρεί πουθενά.
Ο χρήστης Crazy Tourists είπε…
Δε θα το πιστέψεις! Γεύμα αεροπλάνου: σολωμός! Χριστούγεννα 2003, πρώτο ταξίδι με αεροπλάνο, πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό, πρώτο ταξίδι εκτός Ελλάδας με τον τρελοτουρίστα, πρώτη φορά στο Παρίσι!! Ακόμα τον θυμάμαι αυτό το σολωμό!!

Τρελοτουρίστρια
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Καταρχην συχγαρητηρια για το θεμα της αναρτησης σου!
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!
Θα μου δωσεις την αδεια να το κανω εγω θεματακι?
Τωρα για το φαγητο...ειλικρινα λογω δουλειας εχω φαει τοσα πολλα και καλα και ασχημα..
αλλα ετσι στο ασχετο αυτο που θυμαμαι εντονα τωρα ειναι ενα κεηκ σοκολατας στο Σιδιροδρομικο σταθμο του Amsterdam το 2002 σε κατι Burger King..εκπληκτικα σοκολατενιο...
Καλημερες και φιλια.
Ο χρήστης Mamaloukas είπε…
Θα ήμουν γύρω στα 11 όταν ψαρεύαμε με τον πατέρα μου συρτή κατακαλόκαιρο στη Λευκάδα. Έξω από τη Σπάρτη (νησί που ανήκει στον Ωνάση και βρίσκεται κοντά στο Σκορπιό) τσιμπάει ψάρι. Ο πατέρας μου το φέρνει σιγά σιγά και το ανεβάζει στη βάρκα. ήταν μια συναγρίδα γύρω στα 3 κιλά. ή ώρα ήταν δέκα και μισή το πρωί. βγαίνουμε στο Νυδρί και κατευθυνόμαστε σ ένα σπιτι συγγενικού μας προσώπου. Σε λίγο στον κήπο βάζουν μπρος τη ψησταριά. τρώμε τη συναγρίδα στις μία. Εκείνη τη νοστιμιά, εκείνη την ασύγκριτη γεύση -ελαφριά κι αέρινη, ωστόσο τόσο λαχταριστή- δεν την ξαναβρηκά πουθενά.
(κι ούτε πρόκειται γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παιδική ηλικία...)
Φιλιά πολλά
Ο χρήστης Crazy Tourists είπε…
Η ιδέα εξαιρετική!!! Τον σολωμό είναι αλήθεια δεν τον θυμάμαι αγάπη μου. Θυμάμαι το ταξίδι!
Το καλύτερο δικό μου, πριν ενάμιση χρόνο στο Πεκίνο, στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που μέναμε: Πάπια Πεκίνου. Το καλύτερο μαγειρεμένο κρέας που έχω φάει ποτε!

Δημοφιλείς αναρτήσεις