Η εταίρα του Μ.Αλεξάνδρου

Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-

ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΜΑΔΟΥ

εκδ.Ψυχογιός

σελ.360

Μαγεία...

Μόνο αυτή η λέξη υπάρχει για να περιγράψω την απόλαυση που μου χάρισε η ανάγνωση της Εταίρας.

Από τις πρώτες γραμμές της αφήγησης της Παγκάστης ένοιωσα πως θα το αγαπήσω πολύ αυτό το βιβλίο.

 

"Σε βλεπω και πάλι στην κεφαλή όλων.Καβάλα στον Βουκεφάλα.Και μόνο,όπως πάντα!Φοράς τη λαμπρή πανοπλία σου,τα ασπρα φτερά της περικεφαλαίας ανεμίζουν στο ψυχρό πρωινό αεράκι.Γυριζεις και κοιτάς τη στρατιά,παρατεταγμένη,περιμένει να δώσεις την εντολή για το ξεκίνημα.Απο κει που βρίσκομαι δεν μπορώ να δω το πρόσωπό σου.Δε μου χρειάζεται εξάλλου.Μπορώ να σε βλέπω με τα μάτια της καρδιάς.Νιώθω την ένταση σε όλο το είναι σου.Νιώθω να με αγγίζει η ματιά σου,μας αγκαλιάζει όλους μας,χωρίς να στέκεται πουθενά.Γυρίζεις μπροστά.Σηκώνεις το χέρι.Το βλέμμα σου τώρα είναι στραμμενο μακριά,πέρα από τον ορίζοντα,στο πεπρωμένο!Το δικό σου,και όλων των Ελλήνων-πλην Λακεδαιμονίων!"

Ο Μ.Αλέξανδρος υπήρξε ο αγαπημένος μου  στην εφηβεία(ερωτευμενη ήμουν μαζί του!)...ανέλπιστα,μέσα στο βιβλίο αυτό, τον συνάντησα όπως ακριβώς τον ονειρευόμουν!...

Η ιστορία πάντως του βιβλίου είναι πραγματική,όλη η υπόθεση του  βασίζεται στη σχέση του Αλεξανδρου με την Παγκάστη,την εταίρα που τον μύησε στον έρωτα.

Η Ελ.Τσαμαδού φτιάχνοντας όλο το ιστορικό σκηνικό της εποχής εκείνης,μέσα από τις μάχες της εκστρατείας του Μ.Αλέξανδρου στην Ασία,δίνει το φόντο για να διαβάσουμε μια απίστευτα τρυφερή και συγκινητική ιστορία αγαπης,δοσμένη με τέτοιο τρόπο,που λες,δε μπορεί,έτσι έγιναν όλα στη πραγματικότητα!

Απο το σημείο,δε,που ο Αλέξανδρος εγκαταλείπει την Παγκάστη,εμενα μου είναι αδύνατον να εγκαταλείψω το βιβλίο!Το διάβασα μονορούφι,όχι τώρα,μα το καλοκαίρι,στην Κυπ/σία,σε μια γωνια της βεράντας του πατρικού μου,έχοντας διαλέξει μουσικη υποκρουση στο mp3,με τ'ακουστικά καρφωμενα στ'αυτια μου κι ένα πακέτο χαρτομάντηλα από δίπλα...με άλλα λόγια έχασα τον τόπο και το χρόνο....ακόμη κι αφου έφτασα στην τελευταία σελίδα κι έκλεισα το βιβλίο,συνέχισα να το κουβαλώ στην καρδια μου για μέρες...

Δεν είναι μόνο οτι πρόκειται για την εξιστόρηση μιας δυνατης αγάπης,μα είναι και ο τρόπος που δίνεται...χωρίς κανένα κλισέ,με εντελώς λιτα λόγια,η Ελ.Τσαμαδού,κατάφερε να με γεμίσει μύρια συναισθηματα και να με οδηγήσει σε έναν ξεχωριστό κόσμο,γεμάτο απο την αγάπη της Παγκάστης για τον Αλέξανδρο,του οποίου η μορφή κυριαρχεί με τρόπο μοναδικό στο βιβλίο.

"Τελείωσε η ιστορία μας,αγαπημένε μου...ό,τι είχαν οι θεοί αποφασίσει από πριν για μας,έγινε-ή μήπως ο,τι έγινε ήταν απο δική μας θέληση και απόφαση;Αυτή είναι η αλήθεια...Δεν είμαι παρά μια φωνή μέσα από τη σκόνη του χρόνου,μια ανάμνηση αυτού που υπήρξε.Εσένα σε έκρινε και θα σε κρίνει στους αιώνες η Ιστορία...Ένα είναι βέβαιο.Νίκησες αυτό που δεν έχει νικήσει κανενας θνητός:το χρόνο...Σε αγάπησα και σε αγαπώ στην αιωνιότητα,όσο κρατάει η φλόγα στο λυχνάρι.Το λυχνάρι χρειάζεται το λάδι,για να μη σβήσει η φλόγα,και ο έρωτας χρειάζεται τη μνήμη,για να ζήσει.Ο έρωτας ζει,όσο και οι αναμνήσεις μας-καλές ή κακές,ακόμη και με τη μορφή Ερινύων-ζουν μέσα μας.

Αγαπημένε χαίρε!"

Κι εγώ αποχαιρέτησα την εταίρα και κρατώ το επόμενο βιβλίο της Ελ.Τσαμαδου στη σειρά για αναγνωση...για την ακρίβεια ανυπομονώ να το αρχίσω...

Θα κλείσω αυτή την ανάρτηση,με την πρώτη μου σκέψη, όταν γύρισα την τελευταία σελίδα του βιβλίου...

"..μαγεία,Ελένη μου,σ'ευχαριστώ!"

ΥΓ:Την ευχαρίστηση μου για το συγκεκριμενο βιβλίο έκανε ακόμη μεγαλύτερη η χαρα που είχα να συναντησω και να γνωρίσω, από κοντά, τη γλυκύτατη συγγραφέα του, τότε, που μόλις το είχα τελειώσει...

(μαζί γνωρισα και τον navarino...νεο αστερι αυτου του μπλογκ!)

Ένα ακόμη συν στα μπλογκς...αν δεν είχαμε γνωριστεί πρώτα διαδυκτιακά με την Ελενη Τσαμαδού,πιθανότατα θα είχα στερηθεί τη χαρα της ανάγνωσης της μοναδικής Εταιρας της...