ΨΗΛΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΨΗΛΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-

ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΑΡΓΥΡΗ



Εκδ. Ελληνικά Γράμματα

σελ.299






Είναι το πρώτο βιβλίο της Ιουστίνης ,που διαβαζω,την οποία πριν λίγους μήνες δεν ήξερα ,αλλά αφού γνώρισα πρώτα από ενα ποστ του Reader ,μετά την συνάντησα στο μπλογκ της.

Η υπόθεση του βιβλίου αναφέρεται στη ζωή 6 κοριτσιών,τα οποία πρωτοσυναντούμε στη Λευκάδα την ημέρα της αποφοίτησης τους από το Λύκειο.Ένα τραγικό γεγονός σημαδεύει τη ζωή μιας από την παρέα,της Τζούλια, η οποία φυγαδεύεται μακριά από το νησί για να ξεχάσει.Η παρέα χωρίζει καθώς παράλληλα μεσολαβούν σπουδές και η καθεμιά τους χαράζει το δικό της δρόμο στη ζωή.Ωστόσο σε κάθε δυσκολία που θα βρουν,υπαρχει ο συνδετικός κρίκος,τα κορίτσια ανατρέχουν στη παρήγορη συνδρομή της φιλιας τους,κι αν ακόμη είναι μακριά η μια από την άλλη,αρκει η ανάμνηση για να γλυκάνει τον όποιο πόνο.

Από την αρχή του βιβλίου αναμένουμε τη συνάντηση και επανένωσή τους,εκεί "στη στροφή για τα σαράντα",όπως γραφει και η προσκληση που λαμβανουν από τη Τζούλια.Τελικά η συνάντηση πραγματοποιείται ,και θα στερεώσει τις γέφυρες μεταξύ τους,τις οποίες οι συμμαθήτριες είχαν χτίσει στα χρονια της εφηβείας τους, το κεφαλαιο δε ,που αναφερεται σε αυτή την επανένωση,είναι ιδιαίτερα συγκινητικό.

Ομολογώ πως κάποιες φορές οι φιλενάδες με εκνεύρισαν με τα του χαρακτήρα τους(ειδικα η Νανσυ,μερικές φορές και η Τζούλια,λιγότερο απ΄όλες η Αθηνά),ωστόσο η συμπεριφορά τους,στο συνολο,ως φίλες,είναι τόσο...αυθεντική που δε μπορούσα να μην τις συμπαθήσω τελικά.

Είναι ένα βιβλίο το οποίο μου επιφύλασε όμως και μια ξεχωριστή ευχαρίστηση.....το διάβασα σα να είχα ένα αγαπημενο ραντεβού με τις δικές μου φιλενάδες,ένα βιβλίο το οποίο κυριολεκτικά διαβασα με την καρδιά μου...άγγίζει ολ'αυτά που υπαρχουν στην ψυχή μιας γυναίκας που έχει την ευτυχία να ζήσει και να διατηρήσει δυνατές φιλίες από τα κοριτσίστικα χρονια της...

Πιθανόν το γεγονός οτι συμβαίνει και σε μενα ,εδώ και κάποια χρόνια να ζω μακριά από τις φίλες μου αλλά και τ'αγαπημένα μου πρόσωπα,να μ'έκανε να ταυτιστώ με τα κορίτσια του βιβλίου και να νοιώσω τη λαχτάρα τους να ξαναβρεθούν όλες μαζί,ανατρέχοντας σε ανέμελες ευτυχισμένες στιγμές.Όποιος ευτύχησε να βιώσει στέρεες,δοκιμασμένες φιλίες,είναι βέβαιο οτι το βιβλίο θα τον γυρίσει πίσω σε γλυκιές στιγμές,θα νοσταλγήσει,αλλα και θα βρει κομματια του εαυτού του στις περιγραφές των σχεσεων των ηρωιδων,ιδιαίτερα οι γυναίκες μιας και ανφέρεται στη γυναικεία φιλια.Αν πάλι δεν έχετε ζήσει τέτοιες φιλίες,τα κορίτσια με τα ψηλά τακούνια τους θα σας βαλουν μεσα στη δική τους παρέα και θα περασετε καλα μαζί τους,η αναγνωση εχει τη γευση ενος καλου καφε που απολαμβανεις έτσι όπως μονο με τις φιλενάδες μπορείς.
Επιπλεον το γεγονός οτι οι ηρωίδες του βιβλίου ήταν λίγο μεγαλύτερες ηλικιακα από μένα,το έκανε ακόμη πιο οικείο και νοσταλγικό.

Γενικά,κατα την ανγνωση του,είχα την αίσθηση οτι ξεφύλλιζα ένα αλμπουμ φωτογραφικό,ανατρέχοντας σε γλυκιές χαρούμενες στιγμές,οι οποίες με το περασμα του χρόνου καταφέρνουν να απαλύνουν τους όποιους πόνους και τελικά να υμνήσουν τη φιλία.

Γιατί όπως λέει και η Ιουστίνη:

[...Τελικά η φιλία των γυναικών γεννιέται τα χρόνια της ανιδιοτέλειας,φουντώνει με την άνθιση των ορμονών,υποσιτίζεται τον καιρό του έρωτα,ανασταίνεται μετα το γάμο,αναβιώνει με την ωριμότητα.Δεν ξεχνιέται ποτέ,όπως το ποδήλατο και το κολύμπι!...]

Αυτο ακριβώς είναι καλή μου...πιο ωραία δε θα μπορούσα να το πω!