ΑΝΝΑ... με γεύση από Ρωσία....

Άννα-
Σύνθια Χάρροντ -Ήγκλς
εκδ.Ωκεανίδα
σελ.616













Η Άννα,Αγγλίδα γκουβερνάντα εξ'ανάγκης,μένει μόνη στον κόσμο και πρέπει να εργαστεί για να επιβιώσει.Βρίσκεται στο Παρίσι εν μέσω Ναπολεόντιων πολέμων ακολουθώντας τους εργοδότες της,αλλά το πέρασμά της από εκεί θα αλλάξει τη ζωή της μια και μέσα από συγκυρίες,θα βρεθεί ως γκουβερνάντα στην οικογένεια ενός Ρώσου κόμη,ζώντας στην απέραντη Ρωσία με τις εξοχές της,μα και στα χλιδάτα σαλόνια της Αγ.Πετρούπολης.Τα αισθήματά της για τον κόμη θα επηρεάσουν τη ζωή της,καθώς αγωνίζεται να τα κρατήσει κρυφά από τον περίγυρό της,αλλά επίσης θα κατευθύνουν τις επιλογές της στη ζωή και τη στάση της απέναντι σε καταστάσεις...
Το βιβλίο αδικείται από την συγγραφέα του.Έχει όλα τα πλεονεκτήματα ως υπόθεση να γίνει ένα ωραίο ιστορικό μθιστόρημα,και θα το μπορούσε γιατί εκεί που η συγγραφέας καταπιάνεται με τα της Ιστορίας η ροή κυλάει φίνα....όταν όμως καταπιάνεται με τα αισθηματικά της ηρωίδας...είναι καταστροφή....Την Άννα ως χαρακτήρα κεντρικό του βιβλίου δεν κατάφερα να τη συμπαθήσω,και το άλλοθι της εποχής στην οποία ζεί(πιο αυστηρά ήθη,κοινωνικά στερεότυπα κλπ),όπως και τα χαρίσματα και οι αρετές της,με τα οποία την "ντύνει" η συγγραφέας, καθόλου δεν επηρέασαν τον τρόπο που την είδα.Στο πρώτο μισό του βιβλίου,καταντά κουραστική με την εμμονή της για τον κόμη αλλά και με την αναίτια ζήλια της(τουλάχιστον με τον τρόπο που αποδίδεται) για την γυναίκα του.Κι όσο πικρά και να τη βάζει η συγγραφέας να ντρέπεται,καθόλου δε με πείθει...Δεν πείθει ούτε όταν δηλώνει περισσότερο Ρωσίδα παρά Αγγλίδα,γιατί τίποτα στο βάθος που αποδίδεται ο χαρακτήρας της δεν συνηγορεί γι'αυτό.
Μέχρι το μισό του βιβλίου ενοιωθα μια αοριστη ενόχληση κάθε φορά που η Αννα αρχιζε ...την ενδοσκόπηση...από κει και πέρα όμως, ό,τι κι αν έκανε η ηρωίδα,με τίποτα δεν μπορούσα να την καταλάβω και να την υπομείνω...όλο αντιφάσεις...αγαπάει τον κόμη,φιλιέται με το γιό του,παντρεύεται και μ'έναν τρίτο....που ενώ καθόλου δεν τον αγαπά τον κατηγορεί και για την οποια μετέπειτα δυστυχία της,χωρίς ίχνος αυτοκριτικής,αντίθετα εύκολα αυτοδικαιώνεται,όταν φτάνει να απενοχοποιήσει τον εαυτό της για την απιστία της(γιατί εκείνη τον απατά με άντρα,ενώ αυτός αντί να την απατά με γυναίκα την απατά επίσης με άντρα...έλεος...)
Από αυτό το σημείο το βιβλίο γίνεται σαπουνόπερα,η Άννα από μια ήσυχη,μετρημένη γκουβερνάντα,μετατρέπεται σε κοσμική παντρεμένη ,με εραστή και με σύζυγο ομοφυλόφιλο...
Οι τελευταίες 100 σελίδες του βιβλίου,είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες,εκτυλίσσονται στο πεδίο των μαχών,περιμένοντας την τελική αναμέτρηση των Ρώσων με τα στρατεύματα του Ναπολέοντα και δείχνουν πόσο πιο καλο θα ήταν το βιβλίο αν δεν δινόταν τόσο μεγάλη εκταση στα ερωτικά της Άννας,αλλά η ιστορία της ήταν το πρόσχημα για να μπει ο αναγνώστης λίγο πιο βαθιά στα της ιστορίας.
Παρά τα οποια στραβά του το βιβλίο σίγουρα διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα.Οι περιγραφές της Ρωσίας,των ανθρώπων της και της ζωής τους είναι πολύ καλές.
Πληροφοριακά στην ίδια περίπου ιστορική περίοδο,τοποθετείται το μυθιστόρημα Ντεζιρέ της Αννας Μαρίας Σελινκο που κυκλοφορεί από τις ίδιες εκδόσεις και είναι κατά πολύ ανώτερο,αξίζει να το διαβάσει κανείς
Τέλος θα συμφωνήσω απόλυτα με την κριτικη της αναγνώστριας για το ίδιο βιβλίο (την Άννα)