Είναι μια συνταγή παραδοσιακή και υψηλής νοστιμιάς και καθ΄ ότι ...ζουμερή, καλό θα είναι να τη σερβίρουμε σε μικρές μερίδες γιατί ό,τι βάζεις στο πιάτο εξαφανίζεται. Αν τυχαίνει μάλιστα και αντί για κοτόπουλο υπάρχει κανας χωριάτικος κόκκορας τότε ζήτω που ...καήκαμε! Γιατί, για μένα, ο τρόπος αυτός συνιστά την καλύτερη εκδοχή μαγειρέματος του κόκκορα!
Κόβουμε το κοτόπουλο σε μικρές μερίδες. Αυτό που οι παλιές νοικοκυρές αποκαλούσαν: "κόμπο τον κόμπο". Δυο κομμάτια δηλαδή το μπούτι, τέσσερα το στήθος και αν βάλουμε και τα υπόλοιπα: χωριστά οι φτερούγες χωριστά ο λαιμός και η ράχη στα τέσσερα. Και επειδή το κοτόπουλο είναι ένα κρεατικό που σηκώνει μπαχαρικά, εκτός από αλατοπίπερο εγώ πρόσθεσα: τζίτζερ σε σκόνη, κίμινο και κάρυ.

Τα ίδια μπαχαρικά βάζουμε και στις πατάτες που έχουμε φροντίσει να τις κόψουμε κάπως χοντρές.

Περνούμε τις μερίδες από ένα ελαφρύ τηγάνισμα σε ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν. Και όταν λέω ελαφρύ εννοώ σε χαμηλή θερμοκρασία για να μην μας καεί το λάδι. Αν το κουμπί δηλαδή του ματιού έχει αρίθμηση 1-12 το βάζουμε στο 8-9.

Το ίδιο κάνουμε και με τις πατάτες.

Μετά τοποθετούμε τις μερίδες σε μια χαμηλή κατσαρόλα, άν έχουμε, αλλιώς σε μια κανονική προσθέτουμε το λάδι, αν έχει μείνει ανοιχτόχρωμο, και νερό ότι να το σκεπάσει. Στίβουμε πάνω του ένα λεμόνι και βάζουμε και 2-3 κλωνάρια ρίγανης ή λίγη τριμμένη αν δεν μας βρίσκεται σε κλωνάρια.
Τις πατάτες τις ρίχνουμε όταν θα έχει πιεί το μισό περίπου νερό και αφού βράσει για κανα 15λεπτο ακόμη, σβήνουμε το μάτι όταν θα κοντεύει να μείνει μόνο με το λάδι του.
Σχόλια
Και οι πατατούλες βέβαια είναι...μιαμ μιαμ.
Καλό βράδυ.
Κι εγώ το κοτόπουλο πάντα έτσι το κόβω, κόμπο-κόμπο που λένε.
Καλό βράδυ!
Το κατέχεις το θέμα καλά και χαίρομαι που εγκρίνεις!
Να είσαι καλά!
" ...το αγαπούν όλα τα παιδιά..."
μου άρεσε αυτό!
Η μόνη άμυνα...οι μικρές μερίδες!
Είναι, αξίζει τον κόπο μια δοκιμή!
Καλό Σ/Κ
Χαιρετούμε το αγαπημένο μας Τορόντο και τη λίμνη Οντάριο!
...στο "τσιγάρισμα", βάζω και λίγο ξυδάκι...
άλλοι βάζουν λίγο άσπρο κρασί...
μπορεί και λίγο σέλινο...
μπορεί και μισή φρέσκια πιπεριά...
μπορεί και μισό φύλλο αρμπαρόριζα...
μπορεί και λίγη φλύδα πορτοκαλιού...
ότι και να είναι, δεν πειράζει το λεμόνι, και δίνει ξεχωριστή γεύση στο κοτόπουλο!
...όμως, αντί για πατάτες,
το ίδιο εύγευστο είναι ρύζι, χυλοπίτες, κοφτό μακαρονάκι... κι ότι άλλο ζυμαρικό που όμως θα το βράσετε χωριστά,..πάλι στο τηγάνι όλα μαζί, ή να ρίξετε από πάνω ή γύρω-γύρω στο πιάτο το ζουμάκι του κοτόπουλου... τριμμένο τυρί φέτα, ή παρμεζάνα... ή ακόμη και στη μέση του πιάτου μια γερή κουταλιά "σάουρ κρήμ"... εκεί θα δείτε!!!!!!! (μάλλον θα δικιμάσετε!!!)
Αυτά, όπως καταλαβαίνετε,
είναι τόσες παραλλαγές, δοκιμασμένες...
Καλή όρεξη!
Καλό Σαββατο-Κύριακο
Υιώτα
Αστοριανή, ΝΥ
Ρε συ με πήρες ....παραμάζωμα! Έχασα τη ....μπάλα!
Μόνο και μόνο ο τρόπος που παραθέτεις τις διάφορες εκδοχές παρασκευής του κοτόπουλου, αυτή η γοητευτική αλληλουχία υλικών και καρυκευμάτων, αυτό το εκπάγλου ομορφιάς ...μαγειρικό ποίημα με αφήνει εκστατικό και δείχνει ότι έπεσα σε καθηγήτρια μαγειρικής...του Columbia University!
Υποκλίνομαι στο ταλέντο!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Καλη Κυριακη!
Φιλια πολλα!!
Μπεττυ
Καλό απόγευμα!
Τρελοτουρίστρια
Μπέτυ μπου χαίρομαι για την ...έμπρακτη εκτίμηση σου στο έδεσμα!
Πολλά φιλιά!
Βρε καλώς την τρελοτουρίστρια!
Να είσαι καλά καλό βράδυ!
Καλό βράδυ!
την καλημέρα μου να είσαι καλά!
θα τη φτιαξω σιγουρα!!!!
φιλια!!
Ευχαριστώ! Την αγάπη μας και τα φιλιά μας!
Πολύ ωραίο το περιοδικό σου...και το κορίτσι!!!