Μάζεμα Άγριων Χόρτων: Απλά μαθήματα δια αρχαρίους!!!
Μετά από μια προσωρινή διακοπή επανερχόμαστε! Μόνο που η σημερινή μας ανάρτηση δεν περιλαμβάνει κάποια συνταγή φαγητού ή γλυκού αλλά παραδίδει μαθήματα χορτοσυλλεκτικής τέχνης! Το να μαζεύει κάποιος άγρια χόρτα, πέραν από τα διατροφικά ωφέλη, νομίζω ότι είναι σαν να ασχολείται με κάποιο σπορ! Ένα σπορ μάλιστα πολύ χαμηλού κόστους, αφού ούτε ιδιαίτερες εξαρτήσεις χρειάζεται ούτε κάποια πανάκριβα όργανα. Αρκεί ένα μαχαίρι και μια τσάντα! Και ούτε είναι απαραίτητες οι μακρινές μετακινήσεις με ενοικιάσεις ξενοδοχείων. Ακόμη και στην Αθήνα αν βγούμε μια βόλτα προς τα Μεσόγεια, προς Ωρωπό, προς Βίλλια κλπ θα βρούμε μπόλικα και πεντανόστιμα άγρια χόρτα!
Τα ραδικοειδή αποτελούν τη μεγαλύτερη οικογένεια των άγριων βρώσιμων χόρτων. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι το γάλα που βγάζουν στο σημείο της κοπής τους, το αστεροειδές τους σχήμα και το ότι μπορούν να βραστούν όλα τα είδη μαζί. Συναντώνται σε πολλές παραλλαγές και ποικιλίες και σε ακόμη πιο πολλές ονομασίες ανά την ελληνική επικράτεια. Βλαστάνουν από το Νοέμβρη μέχρι το Μάη. Ανάλογα τις περιοχές τα εδάφη το υψόμετρο και τις βροχοπτώσεις. Αυτά που σας παρουσιάζω τα μάζεψα χτες και σήμερα σε περιοχή της Μεσσηνίας και στην παρουσίαση τους χρησιμοποιώ την ντόπια ονομασία. Είναι σίγουρο ότι κάπου αλλού το ίδιο χόρτο θα το λένε με άλλο όνομα.
1. Ραδίκι πλατύφυλο ή Μαυρορόϊδικο. Είναι γλυκό στη γεύση και έχει χοντρό κοτσάνι που καλό είναι να μην το πετάμε αλλά να το καθαρίζουμε γύρω-γύρω γιατί αυτό λένε έχει τις περισσότερες βιταμίνες.
Μάθημα 10ν: Τα Ραδικοειδή
Γενικά: Κατ' αρχήν χρειαζόμαστε ένα κατάλληλο γι' αυτή τη δουλειά μαχαίρι. Κοφτερό και με λάμα γύρω στα 10-12 cm γιατί το ραδίκι ανοίγει τα φύλλα του μέσα από τη γη και πρέπει το μαχαίρι να εισχωρεί βαθιά για να μη μας διαλυεται το χόρτο.
Τα ραδικοειδή αποτελούν τη μεγαλύτερη οικογένεια των άγριων βρώσιμων χόρτων. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι το γάλα που βγάζουν στο σημείο της κοπής τους, το αστεροειδές τους σχήμα και το ότι μπορούν να βραστούν όλα τα είδη μαζί. Συναντώνται σε πολλές παραλλαγές και ποικιλίες και σε ακόμη πιο πολλές ονομασίες ανά την ελληνική επικράτεια. Βλαστάνουν από το Νοέμβρη μέχρι το Μάη. Ανάλογα τις περιοχές τα εδάφη το υψόμετρο και τις βροχοπτώσεις. Αυτά που σας παρουσιάζω τα μάζεψα χτες και σήμερα σε περιοχή της Μεσσηνίας και στην παρουσίαση τους χρησιμοποιώ την ντόπια ονομασία. Είναι σίγουρο ότι κάπου αλλού το ίδιο χόρτο θα το λένε με άλλο όνομα.
1. Ραδίκι πλατύφυλο ή Μαυρορόϊδικο. Είναι γλυκό στη γεύση και έχει χοντρό κοτσάνι που καλό είναι να μην το πετάμε αλλά να το καθαρίζουμε γύρω-γύρω γιατί αυτό λένε έχει τις περισσότερες βιταμίνες.
2. Ραδίκι κατσαρό ή Λαδάκι. Γευστικά είναι όπως το προηγούμενο και ισχύουν τα ίδια για το κοτσάνι του. Απλά όπως βλέπετε στη φωτογραφία επειδή είναι πιο αραιό από το προηγούμενο θέλει μεγάλη προσοχή για να διακριθεί μέσα στα αγριόχορτα.
3. Ραδίκι εύθραυστο κοινώς Αλευράκι. Θέλει μεγάλη προσοχή στο μάζεμα γιατί σκορπίζει εύκολα. Είναι πολύ νόστιμο, βράζει αμέσως και τρώγεται και ωμό!
4. Ραδίκι γιγαντόσωμο ή Τραχύ. Η αφή του είναι τραχειά και γίνεται τόσο μεγάλο που μπορείς με 5 τέτοια ραδίκια να γεμίσεις μια κατσαρόλα.
5. Τζοχός ο Μεγαλοπρεπής! Ναι είναι και αυτός ραδικοειδές μόνο που είναι πιο τρυφερός και θέλει λιγώτερο βράσιμο. Μαζί πάντως με τα υπόλοιπα δίνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα από ότι να βράζεται μόνος του.
4. Ραδίκι γιγαντόσωμο ή Τραχύ. Η αφή του είναι τραχειά και γίνεται τόσο μεγάλο που μπορείς με 5 τέτοια ραδίκια να γεμίσεις μια κατσαρόλα.
5. Τζοχός ο Μεγαλοπρεπής! Ναι είναι και αυτός ραδικοειδές μόνο που είναι πιο τρυφερός και θέλει λιγώτερο βράσιμο. Μαζί πάντως με τα υπόλοιπα δίνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα από ότι να βράζεται μόνος του.
6. Ραδίκι πικρό το περιβόητο Ταραξάκο. Σήμα κατατεθέν του είναι το κίτρινο λουλουδάκι και ευδοκιμεί όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη. Είναι το χόρτο που κάνει καλό στις περισσότερες παθήσεις και κάλλιστα θα μπορούσε να ονομαστεί και "πανάκεια". Είναι πικρό στη γεύση του και πιο σκληρό από τα άλλα. Αν δεν μπορείτε να το φάτε μόνο του ανακατέψτε το με τα υπόλοιπα.
7. Ραδίκι το origimal ή κοκκινορόϊδικο. Είναι ο βασιλιάς των ραδικιών. Είναι αυτό που σε καλλιεργημένη μορφή το βρίσκουμε στις Λαϊκές. Είναι πολύ ευαίσθητο και απίθανα νόστιμο. Εκτός από βραστό σαν σαλάτα γίνεται καταπληκτικό φρικασέ με αρνί ή κατσίκι!
8. Ραδίκι σαρκώδες ή κοκκινολάχανο. Γίνεται πολύ μεγάλο έχει χοντρό κοτσάνι και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με μυρωδικά σαν γέμιση πίτας.
Τέλος, θα ήμουν ευτυχής αν σας κέντρισα το ενδιαφέρον για το ωραίο αυτό άθλημα της χορτοσυλλογής και γι' αυτό περιμένω με αγωνία τα σχόλια σας.
Καλή επιτυχία σε όσες και όσους το αποτολμήσουν!
Σχόλια
καλό απόγευμα
Τρελοτουρίστρια
Επιτέλους πίσω στη μπλογκογειτονιά. Μια μελαγχολία την έπαθα, οφείλω να ομολογήσω. Μας λείπει η πολύμορφη, πληθωρική παρουσία σου.
Τα ραδίκια είναι τα νοστιμότερα χόρτα, ευχαριστούμε που τα έφερες στη νοερή γειτονιά μας. Απο τις παρυφές των Αγρινιώτικων λόφων ή και απο Λευκάδα;
Φιλιά και γλυκά καλωσορίσματα
Θα κάνω τον έξυπνο στη μητέρα όταν τη συνοδεύσω στους Μεσσηνιακούς λόφους (κατά Αϊ Γιώργη μεριά αν με εννόησες)!
Το μαχαιράκι πρέπει μα είναι κίτρινο??? :)))
Καλημέρα!!!
Δεν ήξερα ότι το πικροράδικο (όπως το λέμε εμείς στην οικογένεια) είναι ο ταραξάκος. Σ' ευχαριστούμε για τούτο το post dear cook.
Για τη βρούβα παιδί μου θα ακολουθήσει ξεχωριστό μάθημα!
Υπεχρεωτικά κίτρινο το μαχαίρι καθ' όσον ομάδα μόνο μία υπάρχει: η ΑΕΚ έστω και χρεοκοπημένη σαν την Ελλάδα!!!!!!
Την αγάπη μου!
Αν είσαι κοντά προς Κορινθία είσαι πολύ τυχερή γιατί σε εκείνα τα ασπροχώματα γίνονται τα νοστιμότερα χόρτα!
Όταν τα βλέπω στις φωτογραφίες,ναι,τα αναγνωρίζω,αλλά μόλις πάω να μαζέψω.όλα μου φαίνονται ίδια,μόνο τους τζοχούς-εδώ τα λένε ζογγάρια-γνωρίζω.Πρέπει να έχω φωτογραφίες μαζί μου κι έτσι επαφίεμαι στους ευγενικούς ανθρώπους της περιοχής,που πάντα μου προσφέρουν.Ευτυχώς!
Καλημέρα!
ευχαριστούμε για το σεμινάριο!!! Μικρός-πιτσιρικάς μάζευα με τη μητέρα μου στη Μεσσηνία αλλα τώρα που χω χρόνια τα χω ψιλοξεχάσει!!! Μόνο να τα γεύομαι ξέρω!!! Ελπίζω μέσα στα χριστούγεννα που θα κατέβω να κάνω καμια εξόρμηση για λαδάκια!!!
Να σαι καλά...
Αγγελής
Αγγελή τα καλύτερα λαδάκια υπάρχουν κάτω από το "μηδέν" εκεί που πάει να φτιάξει την άλλη μονάδα ο "καπετάνιος".
ΥΓ: Έχω βάλει στοίχημα στο χωριό, δημόσια στο καφενείο, από πέρισυ τον Οκτώβρη ότι τελικά αυτό το τουριστικό έκτρωμα δεν θα λειτουργήσει λόγω της κρίσης. Το Ντουμπάϊ με ενθαρύνει ότι τελικά θα το κερδίσω!
Θαυμάσια ανάρτηση! Λείπω πάρα πολλά χρόνια από την Αιγιάλεια και τα "άγρια" χόρτα που έβαλες, τα γνωρίζω... Στον πίσω κήπο μας, στο λεγόμενο Λονγκ Άιλαντ, Νέας Υόρκης, υπάρχουν όλα! εκείνο με το κίτρινο λουλουδάκι... κιτρινίζουν τα λειβάδια... και το πικροράδικο με τα γαλάζια άνθη του... σαν γαλάζιο σύννεφο στη γη...
Μόνο ένα είδος που το λέγαμε "αγριόχορτα" όπου η γεύση του γαλακτερή, γλυκιά, συνήθως στους μικρούς όχτους των αυλακιών... "άνοιγε" σαν... μικρό δεντράκι... πεντανόστιμα βλασταράκια...άραγε, υπάρχει σε ...σποράκια?
κι εδώ, ένα αγριοράδικο, έφτασε ύψος όσο ένα σκουπόξυλο σχεδόν δυό φορές,... γέμισε φέτος γύρω-γύρω, μοιάζει να θέλει δυό χρόνια για να αναπτυχθεί (είχα βγάλει φωτ. για το "Γκίνεςς") με δυνατή-πικρή γεύση, μόνο του, με μια πιθαμή φύλλο... κάνει μαγεριά μόνο του... μα δυνατή πικράδα, που δεν το βράζω μόνο του...
Χάρηκα! Νομίζω και κάποια άλλη φορά είχα ξαναδεί ανάρτηση... μα μετά σ'έχασα (νέα ούσα στο ιντερνέτ...)
Καλή Χρονιά, κι ότι επιθυμείς!
Υιώτα
"αστοριανή"
(από μια κατάλευκη ΝΥ)
Περιμένω και το δεύτερο μέρος!!!
:-)
:-)
Τα είδα στις φωτό, και τα.. λιγουρεύτηκα : )
Αυτό που βλέπω στην εικόνα ως Νο4, η γιαγιά μου στη Μεσσηνία το ονομάζει "παχολάχανο", και, λέει, θεωρείται πως είναι το λιγότερο νόστιμο σε σύγκριση με τα άλλα.