Κουλουράκια πασχαλινά λεμονάτα

 Συνήθως στο αναρτήσεις μου,αποφεύγω να βάζω συνταγές που άλλοι έχουν ήδη ασχοληθεί(και μάλιστα έχοντας εκτελέσει με  μεγαλύτερη εμπειρία από μένα).
Προσπαθώ οι αναρτήσεις των συνταγών μου,να έχουν κάτι διαφορετικό,όσο γίνεται,να πουν.
Όμως αυτή είναι μια από τις εξαιρέσεις, πασχαλινά κουλουράκια κυκλοφορούν σε αφθονία στο διαδίκτυο...γιατί ακόμη μία συνταγή από εμένα;

 Για 3 λόγους:
Πρώτον είναι η συνταγή που πολύ εύκολα κάνει ο αρχάριος(η πρώτη μου φορά ήταν φέτος) και η επιτυχία είναι στο τσεπάκι!
Δεύτερον,δε μυρίζουν καθόλου-ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ!-αυγό(αυτό είναι το δικό μου βάσανο... αυγουλίλα και ψαρίλα...μπλιαχχχ...έχω εξαιρετική ευαισθησία στις 2 αυτές μυρωδιές...το δε αυγό το ανιχνεύω ακόμη και σε έτοιμα προϊόντα βιομηχανοποιημένα...)...
Τρίτον,αν δεν τρώτε πασχαλινά κουλουράκια,ήρθε η ώρα να τα φάτε!Τουλάχιστον εμένα που δε μου άρεσαν καθόλου ως τώρα,μόλις δοκίμασα αυτά εδώ άλλαξα γνώμη...
Άρα αν υπάρχει κάποιος που υστερεί, υποφέρει ή δεν αντέχει κάτι απο τα παραπάνω,ίσως να τον βοηθήσω...

 Φέτος το Πάσχα θα είναι εντός...κι εγώ παίζω το παιχνίδι της Πολυάννας-για να μείνω χαρούμενη...και αποφάσισα οτι θα κάνω κουζινοθεραπεία... ζύμες, ζύμες, ζύμες...
Έτσι άνοιξα ό,τι βιβλία είχα με συνταγές(είπα να μη σερφαρω στη μπλογκογειτονια γιατί αντί για τα κουλούρια θα έγραφα σχόλια...) και κατέληξα σε 2 από αυτές...
Η μία της Βέφας,με τις κούπες της μια χαρά, όλα μετρημένα...μα είχε 6(!) κρόκους, οπότε καταλαβαίνετε το πρόβλημά μου...η άλλη της Κύπριας μαγείρισσας Νίτσας Ιωαννίδου(έχω συναισθηματική σχέση με το βιβλίο της-το πρώτο μου βιβλίο συνταγών, χαρισμένο από το μπαμπά μου σε ανύποπτο μαθητικό χρόνο-τότε που ούτε αυγό δεν ήξερα να τηγανίσω)...η κ.Νίτσα δεν είχε και τόση ακρίβεια στα υλικά και με μπέρδευε και με κάτι ποτήρια μαζί με γραμμάρια...είχε όμως και λιγότερα αυγά και ξύσμα λεμονιού(και όχι πορτοκαλιού,όπως πολλοί βάζουν,και δε μου αρέσει καθόλου)
Έτσι κατέληξα σε ένα συνδυασμό των 2(τις έβαλα εγώ με το ζόρι να συνεργαστούν και τα κατάφεραν μια χαρά!)
Μη διστάζετε λοιπόν μπείτε με θάρρος στη κουζίνα και πλάστε κουλουράκια!

ΥΛΙΚΑ

(για 70-80 κουλουράκια)

1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις

250 γρ. βούτυρο αγελαδινό σε θερμοκρασία δωματίου

(ή 125 γρ.φυτίνη με βούτυρο γάλακτος + 125 βούτυρο αγελαδινό-αυτό έβαλα εγώ γιατί δε μου έφτανε το βούτυρο)

2 κούπες ζάχαρη

3 αυγά

2 βανίλιες

1/2 κούπας γάλα φρέσκο πλήρες

1 κ.σούπας(15 γρ,) αμμωνία

ξύσμα από ένα μεγάλο φρέσκο λεμόνι

Χτυπάμε στο μίξερ με το σύρμα καλά το βούτυρο με τη ζάχαρη να αφρατέψουν.

Προσθέτουμε και τ'αυγά και συνεχίζουμε.

Διαλύουμε την αμμωνία στο γάλα.

Ανακατεύουμε τις βανίλιες με το αλεύρι.

Βάζουμε το γάντζο,ρίχνουμε το ξύσμα λεμονιού,το μιγμα της αμμωνίας και το αλεύρι.

Ζυμώνουμε καλά να ενωθούν τα υλικά σε μια ζύμη μαλακή και εύπλαστη που όμως δεν κολλά στα χέρια.

Πλάθουμε κορδόνια στο πάχος ενός μικρού δακτύλου και πλάθουμε σε διάφορα σχήματα

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 β.αραδιασμένα,σε λίγη απόσταση το ένα από το άλλο,σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί,για περίπου μισή ώρα,ώσπου να ροδίσουν.

Να έχετε κατά νου,οτι αυτή είναι μια συνταγή για κουλουράκια τραγανά...γιατί ίσως να υπάρχουν κι άλλες που είναι πιο μαλακά τα κουλούρια.
Όταν τα ψήνετε θα νιώθετε έντονη τη μυρωδιά της αμμωνίας,μα στην γεύση,μετά, δε θα υπάρχει καθόλου.
Επίσης θα προσέξατε οτι απουσιάζει παντελώς η επικάλυψη με αυγό-ο λόγος είναι πλέον προφανής!Όσο και να ψηθεί στο φούρνο,το αυγό πάντα μυρίζει από πάνω-στη δική μου μύτη...
Αν εσείς όμως το θέλετε,οπωσδήποτε, αλείψτε τα πριν τα ψήσετε με ένα κροκάδι αραιωμένο με λίγο νερό...
Πριν τα φτιάξω άκουγα διάφορες ιστορίες για κουλουράκια που δεν πλαθονται,που απλώνουν...φήμες...αν ακολουθήσετε πιστά τη συνταγή δε θα παιδευτείτε καθόλου...
Σαν τελευταία σημείωση θα έλεγα,οτι αν διαθέτετε μίξερ που ζυμώνει μην κάνετε εσείς τη δουλειά του... αυτό θα σας κάνει-πολύ καλύτερα- το ζύμωμα σε λιγότερο χρόνο...

ΟΚ...και τώρα περιμένετε το Πάσχα να τα τσακίσετε!